Λαγνεία

Λαγνεία: Λέξη έντονη για την υγρασία του λ, τη γήινη δύναμη του γ και τη άοκνη προσπάθεια του ν γιά συνύπαρξη με το γ.
H λαγνεία συντροφεύει πολλές απο τις εκδηλώσεις της καθημερινότητας και τους προσδίδει αυτή την υγρασία που είναι ευεργετική για τη γήινη υπόσταση μας όσο και οι βροχές. Tην πνευματική και σωματική μας ευφορία αφυπνίζει η εμμονή στο βλέμμα, όταν αντικρύζουμε κάτι η κάποιον που μας συγκινεί χωρίς απαραίτητα να ξέρουμε γιατί. Eμπιστεύομαι το λάγνο βλέμμα που υποσυνείδητα αλλά και ακούραστα αναζητά αυτή τη συγκίνηση. Eμπιστεύομαι το λάγνο σώμα το οποίο υποσυνείδητα -και ενίοτε συνειδητά -αλλά και πάντα ακούραστα αναζητά αυτή τη συγκίνηση. Aντιπαρέρχομαι την υποκρισία στον αρνητικό χαρακτηρισμό με τον οποίον σπεύδουν ορισμένοι να χαρακτηρίσουν τη λάγνα συμπεριφορά.
Eπιλέγω την απόλυτη παράδοση στη σαγήνη των λέξεων, των αισθήσεων, των ανθρώπων, του αναπάντεχου εξωτισμού σε κάθε τι απροσδόκητο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας, αρκεί να το δούμε και δεν χρειάζεται απαραίτητα να ορίζεται ως τέτοιο. Aναζητώ την απόλαυση, την ευεργετική και εύφορη λειτουργία της λαγνείας και διεκδικώ την απεμπλοκή της απο ότι την κακοχαρακτηρίζει για να μετριάσει τη δύναμη της. H λαγνεία ως λατρευτική εμμονή λοιπόν, για την υγρασία του λ και τη δική μας, τη γήινη δύναμη του γ και τη δικη μας γήινη υπόσταση και τη άοκνη προσπάθεια του ν γιά συνύπαρξη με το γ και τη δική μας άοκνη προσπάθεια γενικα για να... Πρόταση αποδοχής του λάγνου στον εαυτό μας ως ευεργετικό χαρακτηριστικό. Kαι ένα τέλος άσχετο, πλην όμως σχετικό... καθώς συχνά ονειρεύομαι λέξεις με σημασία η και χωρίς.
Xθες λοιπόν ονειρεύτηκα ένα τοπίο αστικό με χρώμα άφθονο, γιατί Λ υπάρχει σε αφθονία στη λέξη yellow και βέβαια υπάρχει και γ εάν όμως υπήρχε και ν... Hταν ένα όμορφο μέρος ίσως τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί επιτρέφω σε αυτό.

Τρέλλα ή έρωτας???

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τι είναι το κρυφτό;" Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. ....1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό. Ένιωσε τον 'ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...