''Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου'' (stairway to heaven)

"Το ανέβασμα"

    Ήταν ένα υγιές ζώο. Είχε τις τεταμένες, αρπακτικές διαθέσεις του ζώου. Άφηνε στο διάβα του τις ίδιες πατημασιές. Μόνο που τις κοίταζε από το ύψος του νου και της καρδιάς. Διέθετε κάτι ασύλληπτο στην έκφραση της σκοτεινής επιθυμίας, καθώς την ένιωθε βαθιά μέσα του αγαλήνευτη ορμή να βγαίνει από το άγριο δάσος των αισθήσεων.

   Όμως, στο πλησίασμα του άλλου σώματος, χωρίς να προδίνει τη γήινή του υπόσταση, γινόταν δυνάστης της ίδιας του της σάρκας. Μπόλιαζε τη σαρωτική ανάγκη με αρρενωπή τρυφερότητα, για να τη μεταλλάξει από πάθος τυφλό σε  αίσθημα πάμφωτο, και έτσι με τις θωπείες της στοργής του, την έφερνε να κατοικήσει απ' των δρυμών τη σκληρή μοναξιά στης ψυχής τα ήμερα δώματα. Είχε ένα τρόπο να δίνει και να παίρνει μοναδικό. 

  Εκεί ακριβώς ξεπερνούσε το ζώο. Γιατί, δεν έμενε σκυφτός στα σκαλοπάτια των ενστίκτων, αλλά ανεβαίνοντας προς τις δυσπρόσιτες κορφές του ανθρώπου, έκανε λόγο την κραυγή και το αξεδιάλυτο ορμέφυτο της συνεύρεσης, όνειρο και τραγούδι.

   Στο αντρίκειο του κορμί ο πυρετός της αναζήτησης γινόταν ζεστασιά με ζηλευτή διάρκεια που θέρμαινε χωρίς να καίει.

                                                                                                                        (Π. Τζ.)