(Χαλίλ Γκιμπράν)
ΚΑΙ τότε η Ιέρεια μίλησε πάλι και είπε:
Μίλησέ μας για το Λογικό και το Πάθος.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
Μίλησέ μας για το Λογικό και το Πάθος.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
Η
ψυχή σας είναι πολλες φορες πεδίο μάχης, όπου το λογικό σας και η κρίση
σας κάνουν πόλεμο ενάντια στο πάθος και την όρεξη σας.
Μακάρι να μπορουσα να γίνω ειρηνοποιός στην ψυχή σας, και να μετατρέψω τη διχόνοια και τον ανταγωνισμό των στοιχείων σας σε ενότητα και αρμονία . Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό, αν κι εσείς οι ίδιοι δε γίνετε ειρηνοποιοί, κι ακόμα, οι εραστές όλων των στοιχείων σας;
Το λογικό σας και το πάθος σας είναι το πηδάλιο και τα πανιά της θαλασσοπόρας ψυχής σας.
Αν τα πανιά σας ή το πηδάλιο σας σπάσει, το καράβι σας θα χορεύει ή θα παρασύρεται από τα κύματα, ή θα σταθεί ακίνητο στη μέση της θάλασσας.
Γιατί το λογικό, όταν κυβερνά μόνο, είναι μια δύναμη που φυλακίζει· και το πάθος, αφύλαχτο είναι μια φλόγα που καίει μέχρι την αυτοκαταστροφή.
Για τούτο αφήστε την ψυχή σας να ανυψώνει το λογικό σας μέχρι τα ύψη του πάθους, για να μπορεί να τραγουδά.
Μακάρι να μπορουσα να γίνω ειρηνοποιός στην ψυχή σας, και να μετατρέψω τη διχόνοια και τον ανταγωνισμό των στοιχείων σας σε ενότητα και αρμονία . Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό, αν κι εσείς οι ίδιοι δε γίνετε ειρηνοποιοί, κι ακόμα, οι εραστές όλων των στοιχείων σας;
Το λογικό σας και το πάθος σας είναι το πηδάλιο και τα πανιά της θαλασσοπόρας ψυχής σας.
Αν τα πανιά σας ή το πηδάλιο σας σπάσει, το καράβι σας θα χορεύει ή θα παρασύρεται από τα κύματα, ή θα σταθεί ακίνητο στη μέση της θάλασσας.
Γιατί το λογικό, όταν κυβερνά μόνο, είναι μια δύναμη που φυλακίζει· και το πάθος, αφύλαχτο είναι μια φλόγα που καίει μέχρι την αυτοκαταστροφή.
Για τούτο αφήστε την ψυχή σας να ανυψώνει το λογικό σας μέχρι τα ύψη του πάθους, για να μπορεί να τραγουδά.
Κι
αφήστε την να κατευθύνει τό πάθος σας με το λογικό, για να μπορεί τό
πάθος να ζει μέσα από την καθημερινή ανάσταση του, και σαν το φοίνικα να
ξαναγεννιέται από τις στάχτες του.
Θα 'θελα να βλέπατε την κρίση και την επιθυμία σας όπως θα βλέπατε δυο αγαπημένους φιλοξενούμενους στο σπίτι σας.
Σίγουρα δε θα τιμούσατε τον ένα καλεσμένο περισσότερο από τον άλλο γιατί αυτός που προσέχει περισσότερο τον ένα, χάνει την αγάπη και την πίστη και των δυο.
Ανάμεσα στους λόφους, όταν κάθεστε στη δροσερή σκια των ασημόφυλλων λευκών, και χαίρεστε την ειρήνη και τη γαλήνη των μακρινων αγρών και των λιβαδιών - αφήνετε τότε την καρδιά σας να πει με τη σιωπή, «Ό Θεος αναπαύεται στο λογικό.»
Κι όταν έρχεται η καταιγίδα, και οι τρομεροί άνεμοι ταράζουν το δάσος, κι ο κεραυνός κι η αστραπή φανερώνουν το μεγαλείο του ουρανού, - τότε αφήνετε την καρδιά σας να πει με δέος, «Ο Θεός κινείται με το πάθος»!
Κι αφού είστε κι εσείς μια ανάσα στη σφαίρα του Θεού, κι ένα φύλλο στο δάσος του
Θεού, κι εσείς θά πρεπε να αναπαύεστε στο λογικό και να κινείστε με το πάθος!!!
Θα 'θελα να βλέπατε την κρίση και την επιθυμία σας όπως θα βλέπατε δυο αγαπημένους φιλοξενούμενους στο σπίτι σας.
Σίγουρα δε θα τιμούσατε τον ένα καλεσμένο περισσότερο από τον άλλο γιατί αυτός που προσέχει περισσότερο τον ένα, χάνει την αγάπη και την πίστη και των δυο.
Ανάμεσα στους λόφους, όταν κάθεστε στη δροσερή σκια των ασημόφυλλων λευκών, και χαίρεστε την ειρήνη και τη γαλήνη των μακρινων αγρών και των λιβαδιών - αφήνετε τότε την καρδιά σας να πει με τη σιωπή, «Ό Θεος αναπαύεται στο λογικό.»
Κι όταν έρχεται η καταιγίδα, και οι τρομεροί άνεμοι ταράζουν το δάσος, κι ο κεραυνός κι η αστραπή φανερώνουν το μεγαλείο του ουρανού, - τότε αφήνετε την καρδιά σας να πει με δέος, «Ο Θεός κινείται με το πάθος»!
Κι αφού είστε κι εσείς μια ανάσα στη σφαίρα του Θεού, κι ένα φύλλο στο δάσος του
Θεού, κι εσείς θά πρεπε να αναπαύεστε στο λογικό και να κινείστε με το πάθος!!!
