Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
I Like For You To Be Still
I like for you to be still
It is as though you are absent
And you hear me from far away
And my voice does not touch you
It seems as though your eyes had flown away
And it seems that a kiss had sealed your mouth
As all things are filled with my soul
You emerge from the things
Filled with my soul
You are like my soul
A butterfly of dream
And you are like the word: Melancholy
I like for you to be still
And you seem far away
It sounds as though you are lamenting
A butterfly cooing like a dove
And you hear me from far away
And my voice does not reach you
Let me come to be still in your silence
And let me talk to you with your silence
That is bright as a lamp
Simple, as a ring
You are like the night
With its stillness and constellations
Your silence is that of a star
As remote and candid
I like for you to be still
It is as though you are absent
Distant and full of sorrow
So you would've died
One word then, One smile is enough
And I'm happy;
Happy that it's not true
Translated by W.S. Merwin
Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις - Πάμπλο Νερούδα
Μ’ αρέσει όταν σωπαίνεις
Είσαι σαν απουσία
Σαν να μ’ ακούς από μακριά
Αλλά η φωνή μου δεν σε φθάνει
Τα μάτια σου μοιάζει να ταξιδεύουν απλανή
Καθώς τα χείλη σου ένα φιλί τα ’χει σφραγίσει
Σαν κάθε τι να ’ναι γεμάτο απ’ την ψυχή μου
Αναδύεσαι από τα πάντα
Γεμάτη με την ψυχή μου
Είσαι η ψυχή μου
Μια ονειρική πεταλούδα
Η ολοζώντανη μορφή της Μελαγχολίας
Μ’ αρέσει όταν στέκεις σιωπηλή
Μοιάζει να είσαι τόσο μακριά
Σαν να θρηνείς
Σαν πεταλούδα που ζητάει να φωλιάσει σαν περιστέρι
Και με ακούς από μακριά
Αλλά η φωνή μου δεν σε φθάνει
Πάρε με κοντά σου να έρθω να κουρνιάσω στη γαλήνη σου
Και άσε με να σου μιλήσω με τη σιωπή σου
Που λάμπει σαν ήλιος
Που είναι απλή σαν βέρα
Είσαι σαν την αταραξία της νύχτας
Δοσμένη στους αστερισμούς
Και η σιωπή σου μοιάζει τόσο με των αστεριών
Τόσο απόμακρη και τόσο λαμπερή
Μ’ αρέσει όταν στέκεις απόμακρη και σιωπηλή σαν μαρμαρωμένη
Είναι σαν να έχεις χαθεί στη θλίψη
Σαν να έχεις πεθάνει
Μια λέξη τότε, Ένα σου χαμόγελο είναι αρκετό
Να με κάνει ευτυχισμένο
Ευτυχισμένο που είσαι πάλι κοντά μου
Είσαι σαν απουσία
Σαν να μ’ ακούς από μακριά
Αλλά η φωνή μου δεν σε φθάνει
Τα μάτια σου μοιάζει να ταξιδεύουν απλανή
Καθώς τα χείλη σου ένα φιλί τα ’χει σφραγίσει
Σαν κάθε τι να ’ναι γεμάτο απ’ την ψυχή μου
Αναδύεσαι από τα πάντα
Γεμάτη με την ψυχή μου
Είσαι η ψυχή μου
Μια ονειρική πεταλούδα
Η ολοζώντανη μορφή της Μελαγχολίας
Μ’ αρέσει όταν στέκεις σιωπηλή
Μοιάζει να είσαι τόσο μακριά
Σαν να θρηνείς
Σαν πεταλούδα που ζητάει να φωλιάσει σαν περιστέρι
Και με ακούς από μακριά
Αλλά η φωνή μου δεν σε φθάνει
Πάρε με κοντά σου να έρθω να κουρνιάσω στη γαλήνη σου
Και άσε με να σου μιλήσω με τη σιωπή σου
Που λάμπει σαν ήλιος
Που είναι απλή σαν βέρα
Είσαι σαν την αταραξία της νύχτας
Δοσμένη στους αστερισμούς
Και η σιωπή σου μοιάζει τόσο με των αστεριών
Τόσο απόμακρη και τόσο λαμπερή
Μ’ αρέσει όταν στέκεις απόμακρη και σιωπηλή σαν μαρμαρωμένη
Είναι σαν να έχεις χαθεί στη θλίψη
Σαν να έχεις πεθάνει
Μια λέξη τότε, Ένα σου χαμόγελο είναι αρκετό
Να με κάνει ευτυχισμένο
Ευτυχισμένο που είσαι πάλι κοντά μου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)