¸­¸­.­•­*­­­¨*✿✿ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 2011 HAPPY NEW YEAR✿✿¸¸.•*¨*.wmv

ΕΙΣ ΤΕΤΤΙΓΑ

Μακαρίζομέν σε, τέττιξ,
ὅτε δενδρέων ἐπ' ἄκρων
ὀλίγην δρόσον πεπωκώς
βασιλεὺς ὅπως ἀείδεις.
σὰ γάρ ἐστι κεῖνα πάντα,
ὁπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς
ὁπόσα τρέφουσιν ὗλαι.
σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσιν,
θέρεος γλυκὺς προφήτης.
φιλέουσι μέν σε Μοῦσαι,
φιλέει δὲ Φοῖβος αὐτός,
λιγυρὴν δ' ἔδωκεν οἴμην
τὸ δὲ γῆρας οὔ σε τείρει.
σοφέ, γηγενής, φίλυμνε,
ἀπαθής, δ'ἀναιμόσαρκε
σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος.

h agaph den einai zalh.wmv

Η αγάπη δεν είναι ζάλη

Η αγάπη δεν είναι ζάλη.
Δεν είναι άνθος που μεθάει απ' το φιλί της άνοιξης.
Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται πάνω στη σάρκα γλυκά.
Η αγάπη είναι φόβος.
Δεν είναι σώμα που ζητάει να βρει παρηγοριά.
Tρυφερή αύρα που λικνίζει τα νοσταλγικά απογεύματα.
Είναι ποτάμι που περνάει μέσα από τα μαύρα λιβάδια.
'Aγριος αγέρας που σπάζει τα κλαδιά στους κήπους και στα όνειρα.
Δεν είναι ζάλη η αγάπη. Δεν είναι σιγανή φωτιά.
Ούτε χωράει στα κλειστά, στα σίγουρα βράδια.
Βγαίνει έξω και χτυπιέται με το δαίμονα.
Παλεύει όλη νύχτα στ' αναμμένα αλώνια.
Βαδίζει στα τυφλά πάνω στο τεντωμένο σύρμα.
Όταν κάτω απ' τα πόδια ανοίγονται
Τα κοφτερά φαράγγια.
'Oμως δεν είναι ζάλη η αγάπη.
Αγάπη είναι ο τρόμος που η ζωή μετράει το ανάστημά της.
Μετριέται με το άδειο πρόσωπο που βγαίνει απ' το σκοτάδι. 

                                        (Θανάσης Κωσταβάρας)

"Η αγάπη πάει με κουπιά"

Λες πως τα νιάτα είν' αστραπή που δεν ακούει
η ομορφιά τυφλή βροντή, νωπό σημάδι
και η φροντίδα μια ντροπή που υπακούει
η αγάπη πάει με κουπιά, πως να προλάβει.

Είπα ο χρόνος κι η αλήθεια είναι ταίρι
μα σακατεύτηκα για ένα σου φιλί
ο σκουπιδιάρης ο καημός κάτι θα φέρει
όμως να ξέρεις πως σ' αγάπησα πολύ.

Λες πως θ' αλλάξει ο καιρός, θ' ανάψουν άστρα
θα 'χει πανσέληνο, θα λάμπει το φεγγάρι
δες δύο χέρια από πηλό ρίχνουνε κάστρα
έστηνε δόκανο η ζωή και όποιον πάρει!

Με συλλαβές υγρόληκτες την ερημιά μου αρδεύεις...

Ζούμε με μιαν απίστευτη ελπίδα.
Αυτό είναι άθλος, υπέρβαση και νίκη.
Ας μη ζητάμε θαύματα.
Ψήγματα δυσεύρετα η χαρά
που για να τα ανακαλύψουμε
σκάβουμε μέσα μας όλο και πιο βαθιά
μετακινώντας
πέτρες ασήκωτες.
Ζούμε με μιαν απίστευτη ελπίδα
δεκτικοί κι ολάνοιχτοι
στο κάλεσμα της ζωής.
Με την πλησμονή της επιθυμίας
στο φθαρτό σώμα,
με τον έρωτα του αιώνιου
στην αθάνατη ψυχή.
Ζούμε αυτό το λίγο του κόσμου,
πού 'ναι ταυτόχρονα
και πολύ,
όταν το πιστεύουμε ατέλειωτο
απλώνοντάς το πάλι με την ελπίδα
σε ασύλητες διάρκειες.
Ζούμε, παρά τις βεβαιωμένες απώλειες,
με μιαν απίστευτη ελπίδα,
μια θεόθεν απαντοχή.
Όταν βαρύνουν οι μέρες από πόνο
κι ο καημός καρπίσει νοσταλγία αβάσταχτη,
διατρέχουμε αλλόφρονες τις αποστάσεις,
ξεθεμελιώνοντας εμπόδια,
ποδοπατώντας αναστολές
και σιδηροδέσμια "πρέπει",
για ένα δάκρυ συνύπαρξης,
για μια ελάχιστη μετοικεσία
στο εκεί,
του ολιγόπνοου ονείρου
που, ωστόσο,
αρνείται πεισματικά
να διαλυθεί
πεθαίνοντας.
(Π.Τζ.)

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ 0001 ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ

"Θέλω να ξέρεις" - Μυρτιώτισσα

Θέλω να ξέρεις πως δεν έσβησε,
μέσα μου η πύρινη ματιά σου
κι αυτά τα χρόνια που δεν μ' έβλεπες,
εγώ τα πέρναγα σιμά σου...!

Θέλω να ξέρεις πως το χέρι σου
στη μοναξιά μου μ' οδηγούσε
θέλω να ξέρεις πως η σκέψη σου
τα όνειρά μου κυβερνούσε....

Κι όταν ο άγριος πόνος μ' έπνιγε
εσέναν έκραζα βοήθεια,
κι εσύ ερχόσουν, ω! τα λόγια σου
τι δροσολόγημα στα στήθια..!!

Θέλω να ξέρεις ότι πέρασα
πολλές νυχτιές μαζί μ' εσένα,
ενώ η βροχή κυλούσε πένθιμα
κι ήσαν τα πάντα ησυχασμένα...

Κι εκει σου ξεμυστηρευόμουνα
τα πάθια μου, τα μυστικά μου,
σου 'δειχνα την ψυχή μου ολόγυμνη,
σου 'λεγα: ''Λαχταρά η καρδιά μου
να μπεί μες στο κρυφό, βαθύσκιωτο
της θείας καρδιάς σου περιβόλι...''
Κι εσύ τη δέχοσουν, της έδινες
ξεκούρασμα κι αραξοβόλι...!!

Θέλω να ξέρεις πως θα φλέγεται
πάντοτε μέσα μου η ματιά σου
κι όλα τα χρόνια που μου μέλλονται
εγώ θε να τα ζω κοντά σου.

Κι όταν ο χάρος που λαχτάρισμα
τέτοιο μας έδωσε μια μέρα
τέλος θελήσει κι έρθει να με βρει
προτού μ' αυτόν εφύγω πέρα

Θέλω να ξέρεις πως με σένανε
τα στερνά λόγια θα μιλήσω
κι αργά μ' εσέ για κάποιο ανέβασμα
σε κάποιο βράχο θα κοιμήσω!

Andreas Artemhs_Melismata Hxwn Apo Istories Aggelwn