Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Τρίφωνο - ο τρελός

ΝΑ ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ ΤΡΕΛΟΣ...

    Με ρώτησες πώς έγινα τρελός. Να πώς: Μιαν αυγή, καιρό πολύ πριν γεννηθούνε άμετροι θεοί, ξύπνησα από ένα λήθαργο κι είδα πως μου είχαν κλέψει όλες τις μάσκες μου - τις εφτά μάσκες που είχα δημιουργήσει κι είχα φορέσει σ' εφτά ζωές. Έτρεξα τότε ακάλυπτος στους κοσμοπλημμυρισμένους δρόμους φωνάζοντας: "Κλέφτες, κλέφτες, καταραμένοι κλέφτες!"
     Πολλοί άντρες και γυναίκες με περιγέλασαν, κι άλλοι έτρεξαν φοβισμένοι στα σπίτια τους.
     Σαν έφτασα στην αγορά, ένας νέος πάνω από μια στέγη φώναξε: "Είναι τρελός!".
     Σήκωσα το κεφάλι για να τον δω. Τότε, για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό πρόσωπό μου και η ψυχή μου γέμισε αγάπη για τον ήλιο, κι απ΄ τη στιγμή εκείνη δεν ήθελα πια τις μάσκες μου. Και εκστασιασμένος φώναξα: "Ευλογημένοι, ευλογημένοι εκείνοι που έκλεψαν τις μάσκες μου!" ΄Ετσι έγινα τρελός. 
     Και μέσα στην τρέλα μου βρήκα και τα δυο: λευτεριά και σιγουριά. 
Τη λευτεριά της μοναξιάς και τη σιγουριά πως δεν με καταλαβαίνουν. 
Γιατί αυτοί που μας καταλαβαίνουν κάτι υποδουλώνουν μέσα μας...
     Αλλά, ας μην είμαι και τόσο περήφανος για τη σιγουριά μου. 
     Κι ένας κλέφτης ακόμα, όταν είναι φυλακισμένος, είναι προφυλαγμένος από έναν άλλον κλέφτη! 
                                                                                             (ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ)

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

"Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, επειδή η αισθητική δεν είναι η ηθική του παρόντος, επειδή η ηθική του ελληνικού παρόντος είναι η απάτη, επειδή η αισθητική δεν έχει παρόν εδώ στην Ελλάδα, επειδή στη Ελλάδα παρόν είναι το παρελθόν, επειδή τούτο το παρελθόν δεν έχει μέλλον, επειδή το μέλλον γενικώς είναι αόριστον παντού στον κόσμο πλην της Ελλάδος όπου είναι οριστικόν καθότι θανατερόν, επειδή η τέχνη είναι μια παρηγοριά κι ένα καταφύγιο απ' την μιζέρια και η αθλιότητα, επειδή η μιζέρια και η αθλιότητα, επειδή η πολιτική στερείται αισθητικής διότι στερείται ηθικής, επειδή πολλοί καλλιτέχνες στερούμενοι ουσιαστικής αισθητικής παιδείας επιχειρούν να ασχοληθούν με τη πολιτική για να χάσουν και τη λιγοστή αισθητική παιδεία που είχαν, επειδή θέλουμε να τους προφυλάξουμε απ' αυτήν τη συμφορά, για όλα αυτά τα επειδή και για πολλά άλλα η ενασχόληση με την τέχνη στην Ελλάδα καθίσταται πρόβλημα επείγον!".(Βασίλης Ραφαηλίδης "Η Στοιχειώδης Αισθητική")

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ

Antoine de Saint-Exupery «Μικρός Πρίγκιπας»

 Στον υπέροχο διάλογο του μικρού πρίγκηπα και της αλεπούς η αλεπoύ λέει:

- H ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω κότες και οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα.  Γι' αυτό λοιπόν βαριέμαι λίγο. Αν όμως με εξημερώσεις η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θα αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού από τα άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβoμαι κάτω από την γη αλλά το δικό σου θα με τραβάει σαν μουσική έξω από την φωλιά μου. Και έπειτα... κοίτα! Βλέπεις εκεί; Τα χωράφια με το σιτάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το σιτάρι είναι για μένα άχρηστο. Τα χωράφια με το σιτάρι δεν μου θυμίζουν τίποτα. Ομως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο όταν με έχεις εξημερώσει. Το σιτάρι που είναι χρυσαφένιο θα μου θυμίζει εσένα.... και θα μ' αρέσει να ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα!

Σώπασε για λίγο η αλεπού και κοίταξε πολλή ώρα το μικρό πρίγκιπα.

- Σε παρακαλώ... ημέρωσέ με, του είπε!
- Θέλω βέβαια, της αποκρίθηκε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν με παίρνει ο καιρός. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
- Δεν γνωρίζει κανείς πράγματα που ημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τα αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους.
Αν θες φίλο, ημέρωσέ με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή, αποκρίθηκε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα κάπως μακριά μου, έτσι στο χορτάρι. Εγώ θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι που κάνουν τις παρεξηγήσεις. Αλλά κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά..."

"- Αντίο, είπε η αλεπού. Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
- Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια, ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είν' ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου, που το κάνει να 'χει τόση σημασία.
- Είν' ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου...είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
- Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται..."

  Δεν φτάνει λοιπόν μόνο να εξημερώσουμε και να εξημερωθούμε (να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε) πρέπει να θυμόμαστε το πως και το γιατί αγαπήσαμε...

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

ΠΟΙΗΜΑ ΖΩΗΣ

"Poema a los Amigos" - Jorge Luis Borges

 "Ποίημα στους φίλους" - Χόρχε Λουίς Μπόρχες


Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

"Κλείσε τα παράθυρα" - Ναπολέων Λαπαθιώτης

Κλεῖσε τὰ παράθυρα μὴ βλέπουν οἱ γειτόνοι,
καὶ τὴν πόρτα σφάλισε καὶ σβῆσε τὸ κερί.
Ἡ ἀγκαλιά μου ἐπύρωσε σὰν τὸ κερὶ καὶ λιώνει,
γιὰ σφιχταγκαλιάσματα κι ὅλο καρτερεῖ.

Κλεῖσε μὴ μᾶς βλέπουνε λοξὰ οἱ ματιὲς τοῦ κόσμου,
δῶσ᾿ μου τὸ χειλάκι σου, ποὖναι ἁπαλό, νωπό.
Ἔχω κάτι ὁλόγλυκο γιὰ σένα ἀπόψε, φῶς μου,
ἔχω κάτι ὁλόγλυκο σὰ μέλι νὰ σοῦ πῶ.

Ἔλα πέσε ἀπάνω μου καὶ μὴν κοιτᾷς μὲ τρόμο.
Τὸ κερί μας ἔσβησε, δὲν μᾶς θωρεῖ κανείς.
Ξέχασε πὼς βρίσκονται κι ἄλλες ψυχὲς στὸ δρόμο,
κι ἄσε νὰ κυλήσουμε σὲ πέλαγα ἡδονῆς.

Ἔλα, ὡς τὰ μεσάνυχτα θὰ σὲ φιλῶ στὸ στόμα,
ἔλα, κι εἶναι οἱ πόθοι μου τρελοί, τόσο τρελοί,
ποὺ τὸ γλυκοχάραμα θὰ μᾶς προλάβει ἀκόμα
στὸ πρῶτο μας ἀγκάλιασμα, στὸ πρῶτο μας φιλί.

Κι ὅταν σὲ ρωτήσουνε τὴ χαραυγὴ οἱ γειτόνοι,
γιὰ ποιὸ λόγο σφάλισες, ἄχ! πές τους, νὰ χαρεῖς,
πές τους πὼς στὴν κάμαρα φοβᾶσαι ἅμα νυχτώνει,
κι ἔπεσες καὶ πλάγιασες νωρίς, τ᾿ ἀκοῦς; Νωρίς!