Έρωτας και Ψυχή...(μύθος)

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ....

Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΡΔΙΑ

νανούρισμα - lullaby

ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΖΕΙΣ

"ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ"

                                           Του Σπύρου Παπαδάτου (αγωνιστή της πλατείας Συντάγματος)

Δε θα γραψω χρησιμοποιωντας την επικληση στο συναισθημα οπως κανουν πολλοι για να προκαλεσουν οικτο και συμπαθεια.
Δε θα το παιξω ηρωας λεγοντας τι εχω και τι δεν εχω κανει με σκοπο να κερδισω οπαδους.
Δε θα χρυσωσω το χαπι κανενος για να γινω συμμαχος του, γιατι πολυ απλα η υποκρισια δε με εκφραζει.
Δε θα μπω στη διαδικασια ποιος την εχει πιο μεγαλη και ποιος ειναι πιο μαγκας,γιατι πανω-κατω κατι παρεμφερες κανουν ειτε τα μικρα παιδια ειτε οι μπατσοι.
Δε θα μπω στη διαδικασια να παιξω διαδικτυακες μπουνιες με κανεναν εδω μεσα γιατι η παλαιστρα ειναι εξω απο εδω. Ειναι στους δρομους και λιγοι τους εχουν περπατησει με προσοχη.
Δε θα το παιξω αυθεντια πουθενα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι. Ενας ανθρωπος σαν ολους τους αλλους ειμαι και αν ειμαι λιγο αιρετικος και αν φαινομαι σκληρος και αποτομος, ειναι που καποιες φορες ειμαι οπαδος της σκληρης αγαπης, ετσι σφυρηλατηθηκα ετσι ξερω.
Καποιοι εχουν λογο. Μεστο, δυνατο λογο που τσακιζει κοκκαλα και πλαθει συνειδησεις. Καποιοι τον χρησιμοποιουν με γνωμονα το κοινο καλο και την ανιδιοτελεια, αυτους στο τελος συνηθως τους αναγνωριζει η ιστορια πολυ μετα, γιατι η αληθεια ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Γκρεμιζει ολοκληρα οικοδομηματα σκεψης που εχουν βασιστει σε αυτα ζωες. Η δικη σου. Η δικη μου. Σπαει τα στεγανα του χρονου και ειναι διαχρονικη, ξεπερναει τις ανθρωπινες μικροτητες που πανε να μας γινουν βιωματικες.
Καποιοι εχουν τιμη. Οχι Τιμη. Αυτη που δεν τολμω με απλα λογια να περιγραψω γιατι και εγω δεν την εχω τιμησει καποιες φορες και μουρχονται δακρυα στα ματια... Καποιοι ναι, χουν τιμη, ξεπουλιωνται για ενα αξιακο συστημα με νουμερα. Για αυτους δεν εχω να πω τιποτα.Το περασμα του χρονου απλα θα τους προσπερασει ως νουμερα. Που περασαν απο τον πλανητη.
Αλλοι εχουν λογο τιμης. Λογω τιμης. Ποιοι απο εδω ειναι ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;
Εγω ειμαι. Λογω τιμης.
Αλοιμονο σε αυτους που μαγαριζουν ετσι τη μοναδικη ισως ελπιδα αυτου του τοπου, αυτου του κοσμου, να γινουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Ποιος απο εδω νοιωθει ελευθερος;
Καποια ανθρωπακια εχουν επιλεξει το δρομο της διαφθορας, του χρηματος, του χτισιματος της δικης τους ευτυχιας πανω στη δυστυχια αλλων... Ρωταω λοιπον εσας. Ειστε ελευθεροι; Νοιωθετε ελευθεροι;
ΟΧΙ το γρηγορο αμαξι σας, οσο γρηγορα και να παει δε θα σπασει τα δεσμα σας.
Οχι μεχρι την αλλη ακρη του κοσμου να πατε διακοπες, παντα θα σερνετε τη μπαλα στο ποδι σας.
Δεν ειστε ελευθεροι και το ξερετε... και γιατι δεν ειστε; Παλι το ξερετε.
Ποσοι ξυπνατε μεσα στη νυχτα σας καταιδρωμενοι; Ποσοι νοιωθετε αυτο το κενο; Δε ξερετε τι ειναι, απλα το νοιωθετε καπου εκει, διπλα στην καρδια, ενα κενο ΝΑ ΣΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ... και βγαινετε να αγορασετε καινουργια πραγματα, αχρηστα πραγματα, που για μια μερα θα ριξουν ενα ομορφο περιτυλιγμα πανω στο κενο σας, πινετε, δουλευετε ακαταπαυστα, δουλευετε το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ - αφηνοντας στην ακρη το ΕΙΝΑΙ που ειναι αυτο που εχει σημασια... αλλα... αλλα ειναι σα να βαζετε τσιροτο σε τραυμα απο σφαιρα... Ενα τιποτα.
Ειχα και εγω αυτο το κενο... ακομα το εχω. Δε ξερω αν θα φυγει ποτε.
Αυτο που ξερω πια ειναι οτι μοναχα οι αλλοι ανθρωποι μπορουν να μου το καλυψουν.
Αυτο το εμαθα στην πλατεια. Ισως αργησα λιγο, αλλα ποιος βαζει χρονικα ορια και με τι δικαιοδοσια; Εχουμε μαθει να τηρουμε κατα γραμμα ο,τι εχουμε αφωμοιωσει απο τα πρωτα μας χρονια στον κοσμο, χωρις να τα επεξεργαζομαστε οταν ειμαστε ετοιμοι... και καποτε ειμαστε.
Απλα τα θεωρουμε δεδομενα. Εγω δεν ακολουθω δεδομενα και προτρεπω τους αλλους να κανουν το ιδιο.
Εγω γκρεμιζω καθε μερα οικοδομηματα μεσα μου και καλω τους αλλους να κανουν το ιδιο. Αυτες ειναι υπερβασεις και οσο τρομο και αν σου προκαλουν στο τελος, νοιωθεις νικητης.
Εγω το κενο μου το δειχνω στους αλλους δεν ντρεπομαι για αυτο και καλω και τους αλλους να μην βγαζουν νυχια οταν πας να ακουμπησεις το δικο τους... καποιοι εχουμε αγνους σκοπους.
Εγω δεν πιστευω σε ιδεολογιες γιατι οι ιδεολογιες βαζουν στεγανα στη σκεψη, πιστευω σε ΙΔΕΕΣ.
Μα πανω απο ολα πιστευω στους ανθρωπους και στη θεληση για αλλαγη. Μπορουμε ΓΑΜΩΤΟ.
Οσοι δε θελουν αλλαγη, μπορουν να μη συμμετεχουν, αλλα μη προσπαθουν να μας χαλασουν, γιατι ειμαστε πολλοι που θελουμε αλλαγη και αυτο ειναι προειδοποιηση.
Εγω δε θα πω αλλα 'εγω'. Ηρθε η ωρα να πουμε 'ΕΜΕΙΣ'.
Το τελευταιο 'εγω' που θα πω ειναι οτι..
ΕΓΩ εκτος απο τα παραπανω, ειμαι πολεμιστης... και αλοιμονο σε ΑΥΤΟΥΣ τους χαλαστες. Αλοιμονο.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ. ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ;

Παίξτε Playstation Live !
Μην στερείτε από τον εαυτό σας αυτή την ευκαιρία.
Η αδρεναλίνη είναι περισσότερη πιστέψτε με.

Η διαφορά μεταξύ πραγματικού και εικονικού κόσμου είναι ότι στον πραγματικό κόσμο είσαι πραγματικά εκτεθειμένος.Φοβάστε; Και γω φοβάμαι.

Εδώ αν χάσεις την μια και μοναδική σου ζωή σου την έχασες.Τέρμα.
Δεν υπάρχει περιθώριο να ξαναπαίξεις την πίστα.
Εδώ όμως έχουμε πραγματικό πόλεμο. Οικονομικό πόλεμο.
Τι στάση θα κρατήσετε;
Την στάση των δειλών; 

Θα μείνετε αμέτοχοι; 
Θα γίνετε συνεργάτες και δοσίλογοι;
Γιατί η απάθεια είναι μια σιωπηλή συναίνεση στα σχέδια των εισβολέων.
Είστε οι ζωντανοί φορείς του ιού του μέλλοντος.
Με ποιο νέο DNA θα μας μπολιάσετε;
Με το DNA της συνειδητότητας και της αφύπνισης ή με το DNA της υποταγής και της ηλιθιότητας;
Οι σκηνές των αγαπημένων σας ταινιών παίζονται στην καθημερινότητα σας.
Το Μatrix είναι εδώ.

Θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει μια μπαταρία που τροφοδοτεί με ενέργεια τον κόσμο των ανθρωποειδών ρομπότ;
'Η θα γίνετε ελεύθεροι πολίτες της Zion και θα υπερασπιστείτε την τελευταία ανθρώπινη πόλη;
Ο οικονομικός Ξέρξης ήρθε και απαιτεί γη και ύδωρ.
Θα τα παραδώσετε σαν δειλοί αποκρουστικοί Εφιάλτες;
Ή θα απαντήσετε "Μολών Λαβέ";
Θα γίνετε πρωταγωνιστές στην δική σας ταινία; 
΄Η θα παραμείνετε απλοί κομπάρσοι που εκτελούν εντολές;
΄Ο,τι και να' ναι αυτό το μπουρδέλο που ονομάζεται  Ελλάδα (γιατί έτσι την καταντήσαμε οι περισσότεροι από εμάς τους μεγάλους) αυτό το μικρό κομμάτι γης μας αναλογεί πάνω σε αυτό τον πλανήτη.
Θα το υπερασπίσετε ως Ευφυείς οντότητες;
Ή θα υποκύψετε στην ανοησία ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για αυτό;
Θα γίνετε ή ζωντανή απόδειξη ότι είστε όντως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και υπερασπιστές του υψηλότερου πνεύματος;
Ή θα σκύψετε ντροπιασμένοι τα κεφάλια που είστε Έλληνες και θα ψάξετε την τύχη σας σε μια άλλη γη;
Θα χρησιμοποιήσετε την τεχνολογία για να αφυπνίσετε τον κόσμο και να σαμποτάρετε το σύστημα; 
Ή θα ποστάρετε άρθρα και video εκείνων που τόλμησαν να είναι στο Σύνταγμα στο facebook και στο twitter,νομίζοντας ότι κάνετε επανάσταση;
Θα ενωθείτε με τους ανθρώπους γύρω σας; 
Ή θα συνεχίσετε να ταΐζετε το τέρας του εγωισμού, του προσωπικού βολέματος και της απάνθρωπης στάσης απέναντι στους συνανθρώπους μας, ελπίζοντας ότι εσείς θα την βολέψετε;
Θα διατηρήσετε την παιδικότητα μέσα σας;
Ή θα αφήσετε τον εαυτό σας να μεταλλαχθεί σε θεατή του πόνου των άλλων;
Θα είστε συνσκηνοθέτες της ταινίας που παίζεται γύρω σας;
Η απλώς θα βλέπετε την ταινία που οι άλλοι δημιούργησαν για σας;
Θα είστε δημιουργικοί τρελοί καλλιτέχνες της ζωής;
Ή θα γίνετε δημιουργικοί κυνηγοί χρημάτων για την δική σας προβολή ή επιβίωση;
Θα διαλέξετε να εξυψώσετε την ανθρώπινη φύση σας;
Ή θα την ποδοπατήσετε και θα σκληρύνετε την καρδιά σας απέναντι στην εξαθλίωση που θα αντικρίζετε παντού γύρω σας ;
Θα βιώσετε μέχρι το κόκκαλο ότι είστε ζωντανοί;Ή θα νανουριστείτε στην αγκαλιά της ασφάλειας βλέποντας από live camera τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω σας;
Θα γίνετε Εσείς ο Βασιλιάς σας,Εσείς και ο Γελωτοποιός σας;
Ή θα γίνετε γελωτοποιοί στις αυλές των βασιλιάδων που θα αποφασίζουν αν και πως θα ζήσετε;
Θα φωνάξετε ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός;
Ή θα επιδοκιμάσετε μαζί με τους άλλους την νέα φορεσιά του;
Θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει ένας νέος εξερευνητής αψηφώντας τους κινδύνους;
Ή θα επιλέξετε την ασφάλεια του σπιτιού σας;
Θα αφεθείτε στην καύλα της ζωής και θα την υπερασπιστείτε; 
Ή θα την φοβηθείτε και θα την θυσιάσετε μέσα σε αυτόν τον ανέραστο και απάνθρωπο κόσμο;
Η επιλογή είναι δική σας. Ο χρόνος είναι ΤΩΡΑ. Και ο τόπος είναι ΕΔΩ.

*...με αφορμή την παρατήρηση ότι η πλειοψηφία του κόσμου που παρευρίσκεται στο Σύνταγμα είναι 30 και άνω...
Το κάλεσμα είναι για αυτούς που λείπουν : 18-29 ετών.

Αναζητούνται...

Ευχαριστώ από καρδιάς την αγαπημένη μου φίλη που τό στειλε στο e-mail μου.

Think different (Σκεφτείτε διαφορετικά)

"Εδώ είναι οι τρελοί. Οι απροσάρμοστοι. Οι επαναστάτες. Οι ταραχοποιοί. Οι στρογγυλοί γόμφοι στις τετραγωνικές τρύπες. Αυτοί που βλέπουνε τα πράγματα διαφορετικά. Δεν αγαπούν τους κανόνες, και δεν έχουν κανέναν σεβασμό στο status quo. Μπορείτε να τους αναφέρετε, να διαφωνήσετε μαζί τους, να τους δοξάσετε αλλά και να τους δυσφημήσετε. Το μόνο πράγμα που δεν μπορείτε να κάνετε είναι τους αγνοήσετε επειδή αλλάζουν τα πράγματα. Ωθούν την ανθρώπινη φυλή μπροστά. Αν και μερικοί μπορούν να τους δουν σαν τρελλούς, φαίνεται η μεγαλοφυία. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΤΡΕΛΟΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!!!"

Κώστας Χατζής - ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μουσική: Κώστας Χατζής

Στίχοι: Σώτια Τσώτου

 

Θέλω να πω ένα τραγούδι

που να μη μοιάζει με τα άλλα,

παρθενικές να βρω εικόνες,

με λόγια ανείπωτα, μεγάλα! 

Βαρέθηκα να λέω χρόνια

για πόλεμους, φωτιές, κανόνια,

για του φτωχού τη δυστυχία,

του πλούσιου την αδικία! 

Για δάκρυα που ξεχειλίζουν,

για αγαπημένους που χωρίζουν! 

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι,

τραγούδι ολόδροσο, μεγάλο,

να βρω καινούριους παραδείσους

και μες στις νότες να τους βάλω! 

Κουραστικός θα έχω γίνει

να λέω όλο για ειρήνη,

για εκείνον που αφήνει εκείνη

και για τον πόνο που δεν σβήνει! 

Μιλώ συνέχεια για πόνο

κι αντί να τραγουδώ ματώνω,

κι αντί να τραγουδώ ματώνω,

μιλώ συνέχεια για πόνο! 

Θέλω να βρω καινούριο θέμα,

παντού το ψάχνω απελπισμένα,

είναι όλα έτσι φτιαγμένα,

βουτώ την πένα μου στο αίμα! 

Και γράφω ένα - ένα - ένα

τ' αληθινά, τα πικραμένα,

αυτά τα χιλιοειπωμένα

και τα χιλιοτραγουδισμένα!

Θέλω πολύ ν' αλλάξω θέμα,

να δω την γη με νέο βλέμμα!

Μα πώς μπορώ ν' αλλάξω θέμα

αν δεν αλλάξει ο κόσμος θέμα!

Ο ΑΛΛΟΣ ΝΩΕ (Έξι και μια τύψεις για τον ουρανό") - Οδυσσέας Ελύτης

 

Έριξα τους ορίζοντες μες στον ασβέστη, και με χέρι αργό αλλά σί-
        γουρο πήρα να χρίσω τους τέσσερις τοίχους του μέλλοντος μου.

Η ασέλγεια, είπα, είναι καιρός ν' αρχίσει τώρα το ιερατικό της στά-
        διο, και σε μια Μονή Φωτός ν' ασφαλίσει την υπέροχη στιγμή
        που ο άνεμος έξυσε λίγο συννεφάκι πάνω από τ' ακρότατο δέν-
        τρο της γης.

Κείνα που μόνος μόχθησα να βρω, για να κρατήσω το ύφος μου μέσα
        στην καταφρόνια, θα 'ρθουν -από το δυνατό του ευκαλύπτου
        οξύ ως το θρόισμα της γυναίκας- να σωθούν στης ασκητείας
        μου την Κιβωτό.

Και το πιο μακρινό και παραγκωνισμένο ρυάκι, κι απ' τα πουλιά το
        μόνο που μ' αφήκαν, το σπουργίτι, κι από το πενιχρό της πίκρας
        λεξιλόγιο, δύο, καν τρία, λόγια: ψωμί, καημός, αγάπη...

(Ω Καιροί που στρεβλώσατε το ουράνιο τόξο, κι απ' το ραμφί του
        σπουργιτιού αποσπάσατε το ψίχουλο, και δεν αφήσατε μήτε μια
        τόση δα φωνούλα καθαρού νερού να συλλαβίσει στη χλόη την
        αγάπη μου

Εγώ, που αδάκρυτος υπόμεινα την ορφάνια της λάμψης, ω Καιροί, δε
        συγχωρώ.)

Κι όταν, ο ένας του άλλου τρώγοντας τα σπλάχνα, λιγοστέψει ο άν-
        θρωπος, κι από τη μια στην άλλη

Γενεά, κυλώντας το Κακό, αποθηριωθεί μες στο παντερειπωτικό ου-
        ράνιο

Τα λευκά της μοναξιάς μου μόρια, πάνω από τη σκουριά του χαλα-
        σμένου κόσμου στροβιλίζοντας, θα παν να δικαιώσουν τη μικρή
        μου σύνεση

Κι αρμοσμένα πάλι τους ορίζοντες μακριά θ' ανοίξουν, ένα ένα στα
        χείλη του νερού να τρίξουν τα λόγια τα πικρά

Το παλιό μου της απελπισίας νόημα δίνοντας

Ωσάν δάγκωμα σε φύλλο ουρανικού ευκαλύπτου, η αγία των ηδονών
        ημέρα να μυρίσει

Και γυμνή ν' ανέβει το ρεύμα του Καιρού η γυναίκα η Χλοοφόρος

Που μ' αργότη ανοίγοντας βασιλική τα δάχτυλα, μια για πάντα θα
        στείλει το πουλί

Στων ανθρώπων τον ανίερο κάματο, από κει που έσφαλε ο Θεός, να
        στάξει

Τρίλια της Παράδεισος!