ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου

Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΠΟΝΟΣ (Χρύσα Βελησσαρίου)

Είμαι γεμάτη, συναισθηματικά πλήρης.
Έζησα για δέκα ζωές, αγαπήθηκα.
Αγάπησα και αγαπώ με πάθος.
Γεννώ ζωή, προώθησα τη ζωή.
Δίπλα μου οι άνθρωποι χαρούμενοι στεκόταν.
Ρουφώντας κι από τη δική μου τη χαρά.
Πέρασε ο χρόνος και κατάλαβα ο πόνος
Υπήρξε ο μεγαλύτερος ο δάσκαλός μου.
Σαν σε κοιτούσα και κρατούσα σου το χέρι,
Σαν σε φιλούσα δίχως να σταματώ που πολύ σου αρέσει,
Σαν σου δινόμουν ασυστόλως, τόσο που φοβόσουν,
Σαν σ' αγαπούσα απόλυτα, ενώ εσύ απορούσες γιατί...
Εκείνος ήταν ο μέντοράς μου,αυτόν να ευχαριστείς!
Και πάλι τώρα, που εσύ μ'αποφεύγεις-
Σαν συνήθη λεκέ στον κόσμο σου, που πλέον σ' ενοχλεί-
Ο πόνος, ο αλγινός μου αιώνιος εραστής θα με παρηγορεί.

"Αγγελίες" - ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Διατίθεται απόγνωσις
εις αρίστην κατάστασιν,
και ευρύχωρον αδιέξοδον.
Σε τιμές ευκαιρίας.

Ανεκμετάλλευτον και εύκαρπον
έδαφος πωλεῖται
ελλείψει τύχης και διαθέσεως.

Και χρόνος
αμεταχείριστος εντελώς.

Πληροφορίαι: Αδιέξοδον
Ώρα: Πασα.

Η στιγμή

   Φτερό από πουλί καλλικέλαδο, η στιγμή, χάθηκε στον άνεμο, πέταλο ρόδου που οι νύκτιες αύρες το αποπλάνησαν. Κι άρχισα, πάλι να παιδεύω το χαρτί, να σχεδιάζω κύκλους μικρής ζωής, οριζόντιες του ονείρου και κάθετες, πορφυρές διαδρομές του έρωτα και του πάθους.

   Θαρθείς... ψιθύριζε με προσδοκία η μύχια φωνή.

   Θαρθείς... αγωνιούσε η αφή.

   Ναρθείς... υπερθεμάτιζε ανυπόμονα σε προσταγή το στόμα με τη γραμμή των χειλιών ανοικτή στο φιλί. Και συ, είσαι πάντα εκεί στους ίσκιους και στα χαμόγελα της ψυχής και του σώματος. Είσαι, εκεί, πάντα εκεί, σύννεφο σε ρόδινη έξαψη, ουρανός σε αιθρία που σκέπει τις μέρες της οδύνης αναμορφώνοντας το σύμπαν μου. Είσαι από πάντα εκεί, μια αίσθηση ακούραστη που κουβαλά χρόνια και χρόνια την πάμφωτη αλήθεια της. Εκείνη, της στιγμής που ποτέ δεν έχει μέλλον, παρά μόνο παρόν και ραδινή διάρκεια όση εμείς απλώνοντάς την της χαρίζουμε. Διάρκεια που γίνεται αμέσως μνήμη - φως, μνήμη - ζωή και μνήμη - απαντοχή.

   Η στιγμή, η φευγαλέα, η μόνη ζώσα μέσα στις ώρες μας, τις ημιθανείς, η στιγμή που σαν χνούδι και σαν αύρα ανεπαίσθητη σ' εκείνο το ολίγιστο γίνεται κόσμος πλήρης, τελειωμένος, χρόνος σε πύκνωση, γίνεται χθες και σήμερα και αύριο ανθηρό κάτω από της παλάμης σου το στέγαστρο.

Καραινδρου Ελενη - Memories / Στην πνοή της συνύπαρξης

"Όνειρο μέσα σ' όνειρο (A dream within a dream)" - Edgar Allan Poe

Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
αλήθεια λες σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.

Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σού φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.

Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.

Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
απ' το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;

Edgar Allan Poe - A Dream within a Dream - Nocturne

Τα δάκρυα, πάθος κι επίγνωση

Άγαλμα ζωντανό με σιωπηλές
δονήσεις, στίγμα μικρής διάρκειας
στων παθών την περιδίνηση.
Της νύχτας τ' αστέρι πάντα
συνηγορεί στις πλάνες, στα θάμπη,
στη συγκατάβαση ενός παραδείσου
αμφίβολου.
Ψηλή φωτιά του πόθου
απροσπέλαστη, στα μάτια ξεψυχά,
που τυφλά κατοικημένα από νέφη
λιώνουν σ' αιφνίδια βροχή
σαν κραυγή από ουρανό
θρηνώδη.
Χαράζει η σπλαχνική ροή
ζεστά αυλάκια, χαρτογραφεί στων παρειών
την παρακμή, το όραμα, που στοίχειωσε 
μένοντας όραμα.
Απ' των δακρύων τη νεφέλη
η επίγνωση βαθιά ανιστορεί
πως είμαστε σκιές, τελείες παρελθόντος
στο μάταιο του τεθλασμένου 
χρόνου.
                                 (Π.Τζ.)

"ΙΔΟΥ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ!!!"

"ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ"! τετριμμένη λέξη πλέον;

Τόση αγανάκτηση στο facebook!!! Δημοσιεύσεις επί των δημοσιεύσεων!τάδε έφη "ΓΑΠ" σήμερα! τάδε έφη "Μπένι"!!! τάδε έφη "Πάγκαλος". Και να οι βρισιές!!!Ιδού η αντίσταση!!!

Η αντίσταση του πληκτρολογίου, η αντίσταση του καναπέ, η αντίσταση του καφενείου!!!

Χιλιάδες σελίδες, σελιδούλες, σελιδίτσες με το ίδιο θέμα! κι επειδή δεν μας φτάνει η δημοσίευση σε μία, κάνουμε την ίδια και στη διπλανή σελίδα!!! παρακινούμε τους "συναγωνιστές" να ξυπνήσουν, να αντιδράσουν, να αντισταθούν!!!

Όλοι "αντιστεκόμαστε" με αναρτήσεις και μόνο! και να ο αγώνας... για την καλύτερη και περιγραφικότερη ανάρτηση, αγώνας εντυπωσιασμού!!! ατέλειωτες ώρες μπροστά στην οθόνη προς αναζήτησιν της καλύτερης ανάρτησης!

Απ' την άλλη... "αν κάνετε αυτό θα ... είμαι εκεί", "αν κάνετε εκείνο θα παρευρεθώ!","... και που βγήκαν οι αγανακτισμένοι στις πλατείες τι πέτυχαν", "δεν πληρώνω άλλο χαράτσι"! αυτά ακούω καθημερινά από φίλους, συναδέλφους, γνωστούς!!! όλοι ετοιμοπόλεμοι, με το "αν",  το "ίσως", το "μπορεί" πρώτη λέξη! Και χθες στην πλατεία οι ίδιοι τριάντα γνωστοί - άγνωστοι!!!

Εσείς, οι  μισθωτοί και συνταξιούχοι αναρωτηθήκατε τι θα κάνετε όταν σε λίγο καιρό δεν θα βρείτε μισθό στο λογαριασμό σας? θα υπολογίζετε στην καβατζούλα σας;  θα βηματίζετε ανέμελοι στην πλατεία... και θα με κοιτάτε περίεργα; (η τρελή με το μικρόφωνο, το άκουσα κι αυτό σήμερα!!!)

Θορυβηθήκατε με τα νέα μέτρα το ξέρω... Αναλογιστήκατε όμως ότι δεν τελειώνουν εδώ? ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο? ότι θα έρχονται συνεχώς νέα μέτρα; όσο "βηματίζετε ανέμελα" άλλοι χορεύουν στις πλάτες σας!!!

Εσείς άνεργοι πού είστε?...αυτή η πόλη δεν έχει ανέργους; Όλοι όσοι έχουν κάνει προέκταση των χειλιών τους το καλαμάκι του φραπέ είναι εργαζόμενοι; έχουν καταθέσεις στην τράπεζα... κι είναι τόσο άνετοι; Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι χρωστάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους... αλλά ο φραπές, φραπές!

Κι εσείς, οι αγανακτισμένοι της πρώτης γραμμής... πτοηθήκατε? Θαρρείτε τελειώσαν οι πόλεμοι; Επειδή φάγατε τα χημικά στο Σύνταγμα και στη Θεσσαλονίκη; Είμαστε σε διαρκή πόλεμο! Όσο εμείς αντιστεκόμαστε, αυτοί θα αγοράζουν χημικά! Για χημικά "λεφτά υπάρχουν"!

Αγανάκτηση, αμφισβήτηση, αντίσταση!

Μπούχτησα πια!!!

Ξυπνάτε μωρέ!!!

Βγάλτε το Ραγιά από μέσα σας!!!

Μας κλέβουν τη ζωή δεν το πήρατε ακόμα χαμπάρι?

Είναι θέμα επιβίωσης πλέον!!!

Σηκωθείτε από τον καναπέ σας!

Βγείτε έξω στο δρόμο! αντιδράστε!!! Λοβοτομημένοι είστε; (γειά σου Ελένη μου!)

ΠΕΙΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!! ΟΥΤΕ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, ΟΥΤΕ Η ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ!

ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΟΜΩΣ, ΟΧΙ ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ, ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ!!!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟΧΟ!! ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!!!

ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ, ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ,  ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ! ΟΙ ΤΑΞΙΤΖΗΔΕΣ, ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ!!!

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΖΑΝΙ ΒΡΑΖΟΥΜΕ! ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!! ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ!

ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! ΔΕΙΞΤΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΣΑΣ!!!

ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΥΦΤΟΙ!!!

ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝΕ ΑΥΤΟΙ!!!

Μεταμορφώσεις

Ερμηνεύω τον έρωτα μόνο με έρωτα. Μαζεύω ζηλότυπα τις συγκινήσεις και τους κραδασμούς από τις περιπλανήσεις μου στο μεγάλο κόσμο, για να φτιάξω ένα σχήμα με τη λατρεία που καθόρισε η σύμπτωση και η τύχη.

Όλα τα φαινόμενα αναδίνουν του ζωντανού κορμιού την ευωδιά, σαν πέφτει επάνω τους του γέλιου σου ο ήλιος, όταν το πάθος σου διάπυρο τ' αγιάζει και τα διαπερνά της φωνής σου το τρικύμισμα.

Ανθίζουν τ' ανεξήγητα εξήγηση, δίαυλοι φωτός ανοίγονται στα άπορα σκότη και σε σκόνη πολύχρυση βαφτίζονται τ' ασήμαντα της κάθε μέρας.

Εικονογράφηση κρυφή αλλάζει τη μηδαμινή ζωή που αχνοχαράζει ελεύθερη, πέρα απ' τα σπίτια, τα στενόκαρδα, ψηλά στην πιο γαλάζια τ' ουρανού στροφή.

Γέμισε πάλι ταραχή το στήθος, καθώς κανοναρχώ ξανά το εγκώμιο της γης: είμαι η χλόη που σε φιλώ σε χίλιες γλώσσες, η αρχαία υδρία που παλιό κρασί σε περιέχω, είμαι ο βωμός που τις νύχτες της Αστάρτης, ανήσυχα ταράζεται και τη θυσία περιμένει.

Μύθοι μιας λάμψης εκθαμβωτικής, πολύτιμες μεταμορφώσεις του άσειστου χρόνου σε κυματισμούς ψυχής, ενώ τα δάκρυα περαστικά σταμάτησαν στα μάτια, κι έγινε μόνιμο το ανέκκλητα προσωρινό και πήρε πρόσωπο ακατάλυτο η αίσθηση, η πιο διαβατική, η έγνοια η αδάμαστη, π' όλες τις άλλες σβήνει.

Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ

Διάλογος ενός άθεου καθηγητή με έναν φοιτητή του. Παλιό αλλά αξίζει να το θυμηθούν όσοι το έχουν ξαναδιαβάσει και να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν! 

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό; 

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός; 

Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος; 

Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο; 

Φοιτ.: Ο...Θεός...
Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο; 

Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά; 

Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό; 

Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι; 

Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε; 

Φοιτ.: ...

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις πέντε αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό; 

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό; 

Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν; 

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου; 

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα; 

Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη; 

Καθ.: ...

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: ...

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτοκόλλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Ο φοιτητής ήταν ο Αινστάιν...

 

Πηγή: http://www.on-news.gr/2011/08/blog-post_9659.html

Έρωτας και Ψυχή...(μύθος)

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ....

Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΡΔΙΑ

νανούρισμα - lullaby

ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΖΕΙΣ

"ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ"

                                           Του Σπύρου Παπαδάτου (αγωνιστή της πλατείας Συντάγματος)

Δε θα γραψω χρησιμοποιωντας την επικληση στο συναισθημα οπως κανουν πολλοι για να προκαλεσουν οικτο και συμπαθεια.
Δε θα το παιξω ηρωας λεγοντας τι εχω και τι δεν εχω κανει με σκοπο να κερδισω οπαδους.
Δε θα χρυσωσω το χαπι κανενος για να γινω συμμαχος του, γιατι πολυ απλα η υποκρισια δε με εκφραζει.
Δε θα μπω στη διαδικασια ποιος την εχει πιο μεγαλη και ποιος ειναι πιο μαγκας,γιατι πανω-κατω κατι παρεμφερες κανουν ειτε τα μικρα παιδια ειτε οι μπατσοι.
Δε θα μπω στη διαδικασια να παιξω διαδικτυακες μπουνιες με κανεναν εδω μεσα γιατι η παλαιστρα ειναι εξω απο εδω. Ειναι στους δρομους και λιγοι τους εχουν περπατησει με προσοχη.
Δε θα το παιξω αυθεντια πουθενα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι. Ενας ανθρωπος σαν ολους τους αλλους ειμαι και αν ειμαι λιγο αιρετικος και αν φαινομαι σκληρος και αποτομος, ειναι που καποιες φορες ειμαι οπαδος της σκληρης αγαπης, ετσι σφυρηλατηθηκα ετσι ξερω.
Καποιοι εχουν λογο. Μεστο, δυνατο λογο που τσακιζει κοκκαλα και πλαθει συνειδησεις. Καποιοι τον χρησιμοποιουν με γνωμονα το κοινο καλο και την ανιδιοτελεια, αυτους στο τελος συνηθως τους αναγνωριζει η ιστορια πολυ μετα, γιατι η αληθεια ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Γκρεμιζει ολοκληρα οικοδομηματα σκεψης που εχουν βασιστει σε αυτα ζωες. Η δικη σου. Η δικη μου. Σπαει τα στεγανα του χρονου και ειναι διαχρονικη, ξεπερναει τις ανθρωπινες μικροτητες που πανε να μας γινουν βιωματικες.
Καποιοι εχουν τιμη. Οχι Τιμη. Αυτη που δεν τολμω με απλα λογια να περιγραψω γιατι και εγω δεν την εχω τιμησει καποιες φορες και μουρχονται δακρυα στα ματια... Καποιοι ναι, χουν τιμη, ξεπουλιωνται για ενα αξιακο συστημα με νουμερα. Για αυτους δεν εχω να πω τιποτα.Το περασμα του χρονου απλα θα τους προσπερασει ως νουμερα. Που περασαν απο τον πλανητη.
Αλλοι εχουν λογο τιμης. Λογω τιμης. Ποιοι απο εδω ειναι ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;
Εγω ειμαι. Λογω τιμης.
Αλοιμονο σε αυτους που μαγαριζουν ετσι τη μοναδικη ισως ελπιδα αυτου του τοπου, αυτου του κοσμου, να γινουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Ποιος απο εδω νοιωθει ελευθερος;
Καποια ανθρωπακια εχουν επιλεξει το δρομο της διαφθορας, του χρηματος, του χτισιματος της δικης τους ευτυχιας πανω στη δυστυχια αλλων... Ρωταω λοιπον εσας. Ειστε ελευθεροι; Νοιωθετε ελευθεροι;
ΟΧΙ το γρηγορο αμαξι σας, οσο γρηγορα και να παει δε θα σπασει τα δεσμα σας.
Οχι μεχρι την αλλη ακρη του κοσμου να πατε διακοπες, παντα θα σερνετε τη μπαλα στο ποδι σας.
Δεν ειστε ελευθεροι και το ξερετε... και γιατι δεν ειστε; Παλι το ξερετε.
Ποσοι ξυπνατε μεσα στη νυχτα σας καταιδρωμενοι; Ποσοι νοιωθετε αυτο το κενο; Δε ξερετε τι ειναι, απλα το νοιωθετε καπου εκει, διπλα στην καρδια, ενα κενο ΝΑ ΣΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ... και βγαινετε να αγορασετε καινουργια πραγματα, αχρηστα πραγματα, που για μια μερα θα ριξουν ενα ομορφο περιτυλιγμα πανω στο κενο σας, πινετε, δουλευετε ακαταπαυστα, δουλευετε το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ - αφηνοντας στην ακρη το ΕΙΝΑΙ που ειναι αυτο που εχει σημασια... αλλα... αλλα ειναι σα να βαζετε τσιροτο σε τραυμα απο σφαιρα... Ενα τιποτα.
Ειχα και εγω αυτο το κενο... ακομα το εχω. Δε ξερω αν θα φυγει ποτε.
Αυτο που ξερω πια ειναι οτι μοναχα οι αλλοι ανθρωποι μπορουν να μου το καλυψουν.
Αυτο το εμαθα στην πλατεια. Ισως αργησα λιγο, αλλα ποιος βαζει χρονικα ορια και με τι δικαιοδοσια; Εχουμε μαθει να τηρουμε κατα γραμμα ο,τι εχουμε αφωμοιωσει απο τα πρωτα μας χρονια στον κοσμο, χωρις να τα επεξεργαζομαστε οταν ειμαστε ετοιμοι... και καποτε ειμαστε.
Απλα τα θεωρουμε δεδομενα. Εγω δεν ακολουθω δεδομενα και προτρεπω τους αλλους να κανουν το ιδιο.
Εγω γκρεμιζω καθε μερα οικοδομηματα μεσα μου και καλω τους αλλους να κανουν το ιδιο. Αυτες ειναι υπερβασεις και οσο τρομο και αν σου προκαλουν στο τελος, νοιωθεις νικητης.
Εγω το κενο μου το δειχνω στους αλλους δεν ντρεπομαι για αυτο και καλω και τους αλλους να μην βγαζουν νυχια οταν πας να ακουμπησεις το δικο τους... καποιοι εχουμε αγνους σκοπους.
Εγω δεν πιστευω σε ιδεολογιες γιατι οι ιδεολογιες βαζουν στεγανα στη σκεψη, πιστευω σε ΙΔΕΕΣ.
Μα πανω απο ολα πιστευω στους ανθρωπους και στη θεληση για αλλαγη. Μπορουμε ΓΑΜΩΤΟ.
Οσοι δε θελουν αλλαγη, μπορουν να μη συμμετεχουν, αλλα μη προσπαθουν να μας χαλασουν, γιατι ειμαστε πολλοι που θελουμε αλλαγη και αυτο ειναι προειδοποιηση.
Εγω δε θα πω αλλα 'εγω'. Ηρθε η ωρα να πουμε 'ΕΜΕΙΣ'.
Το τελευταιο 'εγω' που θα πω ειναι οτι..
ΕΓΩ εκτος απο τα παραπανω, ειμαι πολεμιστης... και αλοιμονο σε ΑΥΤΟΥΣ τους χαλαστες. Αλοιμονο.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ. ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ;

Παίξτε Playstation Live !
Μην στερείτε από τον εαυτό σας αυτή την ευκαιρία.
Η αδρεναλίνη είναι περισσότερη πιστέψτε με.

Η διαφορά μεταξύ πραγματικού και εικονικού κόσμου είναι ότι στον πραγματικό κόσμο είσαι πραγματικά εκτεθειμένος.Φοβάστε; Και γω φοβάμαι.

Εδώ αν χάσεις την μια και μοναδική σου ζωή σου την έχασες.Τέρμα.
Δεν υπάρχει περιθώριο να ξαναπαίξεις την πίστα.
Εδώ όμως έχουμε πραγματικό πόλεμο. Οικονομικό πόλεμο.
Τι στάση θα κρατήσετε;
Την στάση των δειλών; 

Θα μείνετε αμέτοχοι; 
Θα γίνετε συνεργάτες και δοσίλογοι;
Γιατί η απάθεια είναι μια σιωπηλή συναίνεση στα σχέδια των εισβολέων.
Είστε οι ζωντανοί φορείς του ιού του μέλλοντος.
Με ποιο νέο DNA θα μας μπολιάσετε;
Με το DNA της συνειδητότητας και της αφύπνισης ή με το DNA της υποταγής και της ηλιθιότητας;
Οι σκηνές των αγαπημένων σας ταινιών παίζονται στην καθημερινότητα σας.
Το Μatrix είναι εδώ.

Θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει μια μπαταρία που τροφοδοτεί με ενέργεια τον κόσμο των ανθρωποειδών ρομπότ;
'Η θα γίνετε ελεύθεροι πολίτες της Zion και θα υπερασπιστείτε την τελευταία ανθρώπινη πόλη;
Ο οικονομικός Ξέρξης ήρθε και απαιτεί γη και ύδωρ.
Θα τα παραδώσετε σαν δειλοί αποκρουστικοί Εφιάλτες;
Ή θα απαντήσετε "Μολών Λαβέ";
Θα γίνετε πρωταγωνιστές στην δική σας ταινία; 
΄Η θα παραμείνετε απλοί κομπάρσοι που εκτελούν εντολές;
΄Ο,τι και να' ναι αυτό το μπουρδέλο που ονομάζεται  Ελλάδα (γιατί έτσι την καταντήσαμε οι περισσότεροι από εμάς τους μεγάλους) αυτό το μικρό κομμάτι γης μας αναλογεί πάνω σε αυτό τον πλανήτη.
Θα το υπερασπίσετε ως Ευφυείς οντότητες;
Ή θα υποκύψετε στην ανοησία ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για αυτό;
Θα γίνετε ή ζωντανή απόδειξη ότι είστε όντως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και υπερασπιστές του υψηλότερου πνεύματος;
Ή θα σκύψετε ντροπιασμένοι τα κεφάλια που είστε Έλληνες και θα ψάξετε την τύχη σας σε μια άλλη γη;
Θα χρησιμοποιήσετε την τεχνολογία για να αφυπνίσετε τον κόσμο και να σαμποτάρετε το σύστημα; 
Ή θα ποστάρετε άρθρα και video εκείνων που τόλμησαν να είναι στο Σύνταγμα στο facebook και στο twitter,νομίζοντας ότι κάνετε επανάσταση;
Θα ενωθείτε με τους ανθρώπους γύρω σας; 
Ή θα συνεχίσετε να ταΐζετε το τέρας του εγωισμού, του προσωπικού βολέματος και της απάνθρωπης στάσης απέναντι στους συνανθρώπους μας, ελπίζοντας ότι εσείς θα την βολέψετε;
Θα διατηρήσετε την παιδικότητα μέσα σας;
Ή θα αφήσετε τον εαυτό σας να μεταλλαχθεί σε θεατή του πόνου των άλλων;
Θα είστε συνσκηνοθέτες της ταινίας που παίζεται γύρω σας;
Η απλώς θα βλέπετε την ταινία που οι άλλοι δημιούργησαν για σας;
Θα είστε δημιουργικοί τρελοί καλλιτέχνες της ζωής;
Ή θα γίνετε δημιουργικοί κυνηγοί χρημάτων για την δική σας προβολή ή επιβίωση;
Θα διαλέξετε να εξυψώσετε την ανθρώπινη φύση σας;
Ή θα την ποδοπατήσετε και θα σκληρύνετε την καρδιά σας απέναντι στην εξαθλίωση που θα αντικρίζετε παντού γύρω σας ;
Θα βιώσετε μέχρι το κόκκαλο ότι είστε ζωντανοί;Ή θα νανουριστείτε στην αγκαλιά της ασφάλειας βλέποντας από live camera τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω σας;
Θα γίνετε Εσείς ο Βασιλιάς σας,Εσείς και ο Γελωτοποιός σας;
Ή θα γίνετε γελωτοποιοί στις αυλές των βασιλιάδων που θα αποφασίζουν αν και πως θα ζήσετε;
Θα φωνάξετε ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός;
Ή θα επιδοκιμάσετε μαζί με τους άλλους την νέα φορεσιά του;
Θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει ένας νέος εξερευνητής αψηφώντας τους κινδύνους;
Ή θα επιλέξετε την ασφάλεια του σπιτιού σας;
Θα αφεθείτε στην καύλα της ζωής και θα την υπερασπιστείτε; 
Ή θα την φοβηθείτε και θα την θυσιάσετε μέσα σε αυτόν τον ανέραστο και απάνθρωπο κόσμο;
Η επιλογή είναι δική σας. Ο χρόνος είναι ΤΩΡΑ. Και ο τόπος είναι ΕΔΩ.

*...με αφορμή την παρατήρηση ότι η πλειοψηφία του κόσμου που παρευρίσκεται στο Σύνταγμα είναι 30 και άνω...
Το κάλεσμα είναι για αυτούς που λείπουν : 18-29 ετών.

Αναζητούνται...

Ευχαριστώ από καρδιάς την αγαπημένη μου φίλη που τό στειλε στο e-mail μου.

Think different (Σκεφτείτε διαφορετικά)

"Εδώ είναι οι τρελοί. Οι απροσάρμοστοι. Οι επαναστάτες. Οι ταραχοποιοί. Οι στρογγυλοί γόμφοι στις τετραγωνικές τρύπες. Αυτοί που βλέπουνε τα πράγματα διαφορετικά. Δεν αγαπούν τους κανόνες, και δεν έχουν κανέναν σεβασμό στο status quo. Μπορείτε να τους αναφέρετε, να διαφωνήσετε μαζί τους, να τους δοξάσετε αλλά και να τους δυσφημήσετε. Το μόνο πράγμα που δεν μπορείτε να κάνετε είναι τους αγνοήσετε επειδή αλλάζουν τα πράγματα. Ωθούν την ανθρώπινη φυλή μπροστά. Αν και μερικοί μπορούν να τους δουν σαν τρελλούς, φαίνεται η μεγαλοφυία. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΤΡΕΛΟΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!!!"

Κώστας Χατζής - ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μουσική: Κώστας Χατζής

Στίχοι: Σώτια Τσώτου

 

Θέλω να πω ένα τραγούδι

που να μη μοιάζει με τα άλλα,

παρθενικές να βρω εικόνες,

με λόγια ανείπωτα, μεγάλα! 

Βαρέθηκα να λέω χρόνια

για πόλεμους, φωτιές, κανόνια,

για του φτωχού τη δυστυχία,

του πλούσιου την αδικία! 

Για δάκρυα που ξεχειλίζουν,

για αγαπημένους που χωρίζουν! 

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι,

τραγούδι ολόδροσο, μεγάλο,

να βρω καινούριους παραδείσους

και μες στις νότες να τους βάλω! 

Κουραστικός θα έχω γίνει

να λέω όλο για ειρήνη,

για εκείνον που αφήνει εκείνη

και για τον πόνο που δεν σβήνει! 

Μιλώ συνέχεια για πόνο

κι αντί να τραγουδώ ματώνω,

κι αντί να τραγουδώ ματώνω,

μιλώ συνέχεια για πόνο! 

Θέλω να βρω καινούριο θέμα,

παντού το ψάχνω απελπισμένα,

είναι όλα έτσι φτιαγμένα,

βουτώ την πένα μου στο αίμα! 

Και γράφω ένα - ένα - ένα

τ' αληθινά, τα πικραμένα,

αυτά τα χιλιοειπωμένα

και τα χιλιοτραγουδισμένα!

Θέλω πολύ ν' αλλάξω θέμα,

να δω την γη με νέο βλέμμα!

Μα πώς μπορώ ν' αλλάξω θέμα

αν δεν αλλάξει ο κόσμος θέμα!

Ο ΑΛΛΟΣ ΝΩΕ (Έξι και μια τύψεις για τον ουρανό") - Οδυσσέας Ελύτης

 

Έριξα τους ορίζοντες μες στον ασβέστη, και με χέρι αργό αλλά σί-
        γουρο πήρα να χρίσω τους τέσσερις τοίχους του μέλλοντος μου.

Η ασέλγεια, είπα, είναι καιρός ν' αρχίσει τώρα το ιερατικό της στά-
        διο, και σε μια Μονή Φωτός ν' ασφαλίσει την υπέροχη στιγμή
        που ο άνεμος έξυσε λίγο συννεφάκι πάνω από τ' ακρότατο δέν-
        τρο της γης.

Κείνα που μόνος μόχθησα να βρω, για να κρατήσω το ύφος μου μέσα
        στην καταφρόνια, θα 'ρθουν -από το δυνατό του ευκαλύπτου
        οξύ ως το θρόισμα της γυναίκας- να σωθούν στης ασκητείας
        μου την Κιβωτό.

Και το πιο μακρινό και παραγκωνισμένο ρυάκι, κι απ' τα πουλιά το
        μόνο που μ' αφήκαν, το σπουργίτι, κι από το πενιχρό της πίκρας
        λεξιλόγιο, δύο, καν τρία, λόγια: ψωμί, καημός, αγάπη...

(Ω Καιροί που στρεβλώσατε το ουράνιο τόξο, κι απ' το ραμφί του
        σπουργιτιού αποσπάσατε το ψίχουλο, και δεν αφήσατε μήτε μια
        τόση δα φωνούλα καθαρού νερού να συλλαβίσει στη χλόη την
        αγάπη μου

Εγώ, που αδάκρυτος υπόμεινα την ορφάνια της λάμψης, ω Καιροί, δε
        συγχωρώ.)

Κι όταν, ο ένας του άλλου τρώγοντας τα σπλάχνα, λιγοστέψει ο άν-
        θρωπος, κι από τη μια στην άλλη

Γενεά, κυλώντας το Κακό, αποθηριωθεί μες στο παντερειπωτικό ου-
        ράνιο

Τα λευκά της μοναξιάς μου μόρια, πάνω από τη σκουριά του χαλα-
        σμένου κόσμου στροβιλίζοντας, θα παν να δικαιώσουν τη μικρή
        μου σύνεση

Κι αρμοσμένα πάλι τους ορίζοντες μακριά θ' ανοίξουν, ένα ένα στα
        χείλη του νερού να τρίξουν τα λόγια τα πικρά

Το παλιό μου της απελπισίας νόημα δίνοντας

Ωσάν δάγκωμα σε φύλλο ουρανικού ευκαλύπτου, η αγία των ηδονών
        ημέρα να μυρίσει

Και γυμνή ν' ανέβει το ρεύμα του Καιρού η γυναίκα η Χλοοφόρος

Που μ' αργότη ανοίγοντας βασιλική τα δάχτυλα, μια για πάντα θα
        στείλει το πουλί

Στων ανθρώπων τον ανίερο κάματο, από κει που έσφαλε ο Θεός, να
        στάξει

Τρίλια της Παράδεισος!

΅Σ ΕΝΑ ΦΙΛΟ΅ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

"Σ' ένα φίλο" (Μαρία Πολυδούρη)

Θαρθώ ένα βράδι, στρέφοντας στο δρόμο που με παίρνει,
θαρθώ να σ’ εύρω μοναχόν με το παλιό όνειρό σου.
Η Εσπέρα τις λεπτές σκιές νωχελικά θα σέρνη,
περνώντας στο μοναχικό μπροστά παράθυρό σου.

Στη σιωπηλή σου κάμαρα θα με δεχτής και θάναι
βιβλία τριγύρω σε σιωπή βαθιά εγκαταλειμμένα.
Πλάι πλάι θα καθήσουμε. Θα πούμε για όσα πάνε,
για όσα προτού τα χάσουμε μας είνε πεθαμένα,

για την πικρία της άχαρης ζωής, για την ανία,
για το που δεν προσμένουμε τίποτε ν’ αληθέψη,
για τη φθορά, και σιγαλά στη σκοτεινή ησυχία
θα σβήση κ’ η ομιλία μας κ’ η τελευταία μας σκέψη.

Μα η νύχτα στο παράθυρο θαρθή να σταματήση.
Μύρα κι’ ανταύγειες αστεριών κι’ αύρες θ’ ανακατέψη
με το μεγάλο κάλεσμα που θ’ αποπνέη η Φύση,
με την καρδιά σου που η σιωπή δε θα την προστατέψη.

"Sail away" (Madrugada)

All I see is my newfound friend
And all the things she grants me
Freedom is not among those things
And freedom is by no means free

Well, this is where it all begins
Begins to stretch and part
If we were to be changing things
I wouldn't know where to start

I just want to sail away
From it all
Freedom is impossible
This I know

I can't find it in no bedroom
Or wherever it is I run and hide
And I never did find it
By anyone's side

Well this is where it all begins
The night pulled tight around me
Now that I have found this big love
I'm sometimes dwarfed in its company
I become aware of all the air that I displace
I was just the smallest of nations
The next day I go on lightly
And limitless within my limitations

I just want to sail away
From it all
Freedom is impossible
This I know

I can't find it in no bedroom
Or wherever it is I run and hide
No, I never did find it
By anyone's side

I just want to sail away
From it all
Freedom is impossible
This I
This I know

I can't find it in no bedroom
Or wherever it is I run and hide
And I never did find it
By anyone's side
Anyone's side

"ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ" (Αντώνης Σαμαράκης)

"Η θα διαλέξεις τη σιωπή για να μη χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θα αντιδράσεις, θα αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα. 

– Θα μιλήσω. Η σιωπή είναι φυγή, λιποταξία.

– Καλά πάμε. Η σιωπή, η αδιαφορία, η απάθεια αντίκρυ στη θέα του κόσμου μας δεν ταιριάζει σ’ ένα παιδί, σ’έναν νέο όπως εσύ.

– Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα!" 

"Περσεφόνη - Επιστημονική Πραγματικότητα - Ηλιακή Φύση"

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Λοιπόν στην νέα εποχή μας περιμένει μια νέα έκπληξη
Ταύτιση του πολιτισμού με την τεχνολογική εξέλιξη.
Μονόφθαλμη η ανθρωπότητα βαδίζει στον νέο αιώνα
Χτίζοντας κτίρια υβριστικά ψηλά, την νέα Βαβυλώνα.

Το ανθρώπινο σώμα θα υποστεί εξευτελιστική τυποποίηση
Λογισμικά θα πλάθουν ανθρώπους «καθ’ εικόνα και ομοίωση»
Ικανούς για επιβίωση, παρά την χημική αλλοτρίωση
Και μόλυνση που δεν δέχεται αποτοξίνωση.

Πλήθος οι χημικές εισβολές, σε ακτές και πηγές
Προκαλούν οικολογικές αλλαγές.
Προετοιμάζουν τον οργανισμό για μη οργανικές
Μεταλλαγμένες τροφές με γενετικές επιρροές για

φυτείες ανθρώπων που ευδοκιμούν στα αστικά κέντρα,
δίχως χώμα και δέντρα, μόνο με ηλεκτρικό ρεύμα.
Σε ένα δάσος από κεραίες με αναμεταδότες στα κομβικά σημεία
Συχνότητες υποκαθιστούν την ανθρώπινη επικοινωνία.


Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.


Α-Ε-ροπλάνα που πάνω τους δε φέρουν αναγνωριστικά
μας ψεκάζουν απο ψηλά με χημικά συστημάτικα.
Φθόριο και χλώριο, σε πολύ μεγάλα ποσοστα
εντοπίζονται μέσα στα ποσιμά μάς ύδατα. Σωστά;

Τεχνητά δημιουργημένοι ιοί και βακτήρια,
συχνά πυκνά "ξεφεύγουνε" μεσα απο τα εργαστήρια.
Σκόπιμα γεμάτη η αγορά με μεταλλαγμένα τρόφιμα
κάποιοι θέλουν να αλλοιώσουν το γενετικό μας κώδικα.

Παρεμβαίνουνε στα κλιματολογικά φαινόμενα
Ψιονικές δυνάμεις εναντίον μας κι όπλα αθόρυβα.
Μας κρατάνε μακριά απο την ελεύθερη ενέργεια
κι όλο εντείνεται το ηλεκτρονικό φακέλωμα.

Μας βομβαρδίζουνε με υποσυνείδητα μηνύματα
υπνώτικες υποβολές, ναρκωτικά και μικροκύματα.
Ακόμα βιοτσίπ ενέσιμα κι εγκεφαλικά εμφυτεύματα..
Παρόλαυτα!! δεν μπορούνε να μας κάνουνε τίποτα!!

γιατί:

Όλος ο κόσμος σου.. Βρίσκεται εμπρός σου.
Και κάθε λάθος του.. Είναι δικό σου.
Όλος ο κόσμος σου.. Βρισκεταί εμπρός σου.
Είναι στο χέρι σου.. Κάντον δικό σου!!

αφιερωμένο σε όλους όσους κοιμούνται ακόμα...
Ξυπνάτεεεεεεεεεεε.. Πεθαίνω ρε!!!!!

Πηγή: ΣΤΙΧΟ...ΒΟΛΗ

Η διαθήκη μου [ή] “Αντισταθείτε” (Μιχάλης Κατσαρός)

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.

Μη-Aγανακτισμένοι πολίτες “Αγανακτήστε!”

Αποσπάσματα από το (επίκαιρο!) βιβλίο του Stephane Hessel “Αγανακτήστε!”

«Τολμούν να μας λένε ότι το κράτος δεν μπορεί να πληρώσει το κόστος αυτών των κοινωνικών μέτρων. Αλλά πώς συμβαίνει να του λείπουν σήμερα τα χρήματα για να διατηρήσει και να προεκτείνει τις κοινωνικές κατακτήσεις, εφόσον η παραγωγή πλούτου έχει αυξηθεί σημαντικά από την εποχή της Απελευθέρωσης; Όταν θεσπίστηκαν τα κοινωνικά μέτρα, η Ευρώπη ήταν κατεστραμμένη από τον πόλεμο…. Το κράτος δεν πληρώνει διότι η εξουσία του χρήματος, την οποία πολέμησε η Αντίσταση, δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη, αυθάδης, εγωιστική όσο σήμερα. Η εξουσία του χρήματος έχει υπηρέτες σε όλες τις βαθμίδες και τις σφαίρες του κράτους. Οι τράπεζες, που στο μεταξύ ιδιωτικοποιήθηκαν, ανησυχούν για τα μερίσματά τους και για τους μισθούς των υψηλόβαθμων στελεχών τους, αλλά δεν ενδιαφέρονται για το γενικό συμφέρον. Το χάσμα μεταξύ των πολύ πλουσίων και των πολύ φτωχών δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο. Και η κούρσα του χρήματος και του ανταγωνισμού δεν ενθαρρυνόταν ποτέ με τέτοια ένταση» [σελ. 16 όλη - 17 παρ.1]

«Είναι αλήθεια ότι οι αιτίες της αγανάκτησης εμφανίζονται σήμερα λιγότερο σαφείς. Ο κόσμος είναι πιο περίπλοκος. Ποιος διοικεί, ποιος αποφασίζει; Δεν είναι πάντα εύκολο να διακρίνει κανείς ανάμεσα σε τόσα ρεύματα που μας κυβερνούν. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια ελίτ, τις ενέργειες της οποίας γνωρίζουμε και κατανοούμε. Είναι ένας μεγάλος κόσμος με πολλές αλληλεξαρτήσεις και αλληλεπιδράσεις. Ζούμε μέσα σε αλλεπάλληλες διασυνδέσεις: κάτι πρωτοφανές στην ιστορία» [σελ. 24 α’ μισό]

«Η βία είναι το λυπηρό αποτέλεσμα της απελπισίας και της αγανάκτησης για απαράδεκτες καταστάσεις. Μπορούμε να πούμε ότι η τρομοκρατία είναι εκδήλωση οργής και απόγνωσης. Η απόγνωση είναι αρνητικός όρος. Μας χρειάζεται γνώση, όχι απόγνωση, ελπίδα όχι απελπισία» [σελ. 33-34]

«“Ανέκαθεν η ελπίδα ήταν κυρίαρχη δύναμη των επαναστάσεων και των εξεγέρσεων… Νιώθω πως η αντίληψή μου για το μέλλον είναι ακόμη η ελπίδα” [Σαρτρ]. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η βία γυρίζει την πλάτη στην ελπίδα. Πρέπει λοιπόν να προτιμήσουμε την ελπίδα, την προσδοκία και την απαίτηση της μη βίας. Είναι ο δρόμος που πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε. Τόσο από την πλευρά των καταπιεστών όσο και των καταπιεσμένων, πρέπει να φτάσουμε σε μια διαπραγμάτευση ώστε να εξαλειφθεί η καταπίεση. Η εξάλειψη της καταπίεσης θα οδηγήσει στην εξάλειψη της τρομοκρατίας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε να συσσωρευτεί το μίσος. Το μήνυμα του Νέλσον Μαντέλα και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είναι πάντα επίκαιρο σε έναν κόσμο που ξεπέρασε τη σύγκρουση των ιδεολογιών και τον κατακτητικό ολοκληρωτισμό» [σελ. 37 όλη]

«Δημιουργία σημαίνει αντίσταση. Αντίσταση σημαίνει δημιουργία» [σελ. 43 τέλος]

Πηγή: http://eaglestefanos.blogspot.com/2011/06/blog-post.html

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ!!!

Στίχοι: Νίκος Σαλαβάτης
Μουσική: Θανάσης Γκαϊφύλιας
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Γκαϊφύλιας & Μιλτιάδης Πασχαλίδης ( Ντουέτο )

Σ' ένα κόσμο με σειρήνες,

στους πολλούς δίχως ευθύνες

και σε όσους δίχως μνήμες 

μου μιλούν για τα παιδιά, 

αντιστέκομαι.

Σ' όλους που τα ξέρουν όλα,

και σ' αυτούς που θέλουν τώρα 

όλα αυτά που ούτε οι ίδιοι ονειρεύτηκαν, 

αντιστέκομαι.

Σε ατάλαντους κριτές, 

άγνωστης μάχης μαχητές 

που δεν πολέμησαν ποτέ,
αντιστέκομαι.

Στους άλλους, 

που μιλούν πάντα για άλλους, 

που δε βλέπουνε μπροστά τους
καθισμένοι στη σκιά τους, 

αντιστέκομαι.

Στους φίλους, 

που δεν ξέρουν τι είναι φίλος,

που οι πόνοι όταν σε σφίγγουν
ψάχνουν πόρτα για να φύγουν,

αντιστέκομαι.

Αντιστέκομαι στη βία, 

που τη βάφτισαν αγία 

και σε όσους έχουν μάθει 

ν' ασελγούν στην ιστορία,

αντιστέκομαι.

Σε εραστές της εξουσίας, 

(σπέρματα άνευ ουσίας), 

σε γραφειοτρομοκράτες
δίχως ίχνος φαντασίας, 

αντιστέκομαι.

Στους βλάκες, 

τους κρετίνους, τους μαλάκες, 

που παντού με ξένες πλάτες
μας ξεσκίζουνε,

αντιστέκομαι.

Στους φίλους, 

που δεν ξέρουν τι είναι φίλος, 

που οι πόνοι όταν σε σφίγγουν
ψάχνουν πόρτα για να φύγουν,

αντιστέκομαι.

Μα μένω σ' ένα χώμα

ποτισμένο μ' αίμα,

και κόκκαλα σπαρμένο 

αυτών που εμπιστεύομαι.

Εμπιστεύομαι τον ήλιο, 

τη σελήνη και το φίλο 

που ονειρεύεται, 

εμπιστεύομαι.

Τα παιδιά

που όταν δακρύζουν 

σ' αγκαλιές που παν ν' ανθίσουν 

τις ποτίζουν με φιλιά,

εμπιστεύομαι.

"Αυτός ο καταιγισμός αισθημάτων"

Αυτός ο καταιγισμός
αισθημάτων
σε βρίσκει πάντα
απροετοίμαστη
σαν την ξαφνική βροχή
στη μέση του δρόμου.
Δεν έχεις παρά ν' ακολουθήσεις
το ένστικτο και ν' αφεθείς
αψηφώντας τις εκλογικεύσεις
των άλλων.
'Ετσι κι αλλιώς από χρόνια
ανάμεσα σε ασύμμετρους έρωτες
ισορροπείς
ψιθυρίζοντας πάντα
απαγορευμένα ονόματα.

Πάμπλο Νερούδα - Το γέλιο σου (tu risa)

"ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ" Τίτος Πατρίκιος

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα 'θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.

Να ονειρεύομαι, Δημήτρης Λάγιος, Γιώργος Νταλάρας

"ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ"

Νιώθω πως τα πάντα γύρω μου αλλάζουν κι εγώ απλά είμαι θεατής, απομονωμένος από το υπόλοιπο κοινό, που απλά βλέπει, χωρίς να μπορεί να αλλάξει τη ρουτίνα της ιστορίας...

Και τότε είναι που έρχονται εκείνες οι ώρες οι παράξενες, που δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνω...

Που όλο προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μία λογική σειρά, μα όμως εκείνες, ανυπάκουες και άτακτες, γυρνούν γύρω γύρω, στροβιλίζουν στο μυαλό μου και με μπερδεύουν ακόμα περισσότερο...

Κι όλο αυτό μου το προκάλεσαν οι αλλαγές... Οι αλλαγές αυτές, οι απροειδοποίητες, εμφανίζονται και μου προκαλούν ένα αίσθημα τρόμου. Γιατί, έτσι, απλά αλλάζουν τα πιστεύω και οι αξίες μας. Γιατί έτσι απλά θα χαθούν όλα μια μέρα.
Και κάπου εκεί, μέσα στη μοναξιά εμφανίζεται μια ελπίδα... Ένα όνειρο... Και τότε είναι που αρχίζω να ξεχνιέμαι. Αφήνομαι στη μαγεία της στιγμής, φτιάχνω στο μυαλό μου εικόνες, ιστορίες, ψεύτικες...

Φτιάχνω έναν όμορφο κόσμο, σχεδόν ιδανικό... ονειρεύομαι...ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ...
Και είναι τόσο όμορφα τα όνειρα που κάνω, βλέπω αγάπη, ανιδιοτέλεια...

Σβήνω του κόσμου αυτού, τα άσχημα που με βαραίνουν...

Διαγράφω όλους εκείνους τους ανθρώπους, τους άδειους, που τίποτα δεν θέλουν να μοιραστούν, να χαρίσουν...Που βουλιάζουν στη μιζέρια τους, και που θέλουν κι εσένα εκεί, μέσα βαθιά να χώσουν...

Όλους αυτούς τους αντικαθιστώ με ανθρώπους χαρούμενους, που δεν χρειάζεται να ικετέψω για την καλημέρα τους, που απλόχερα μου ανταποδίδουν το χαμόγελο που κι εγώ η ίδια τους προσφέρω, που δέχονται να με βοηθήσουν, είτε μικρό είτε μεγάλο είναι αυτό που χρειάζομαι...

Κι όλοι αυτοί, εντελώς τυχαία, και συμπτωματικά, είναι άνθρωποι, που ονειρεύονται, που διεκδικούν, που δεν φοβούνται να τολμήσουν, που παλεύουν για όλα αυτά που τους κάνουν χαρούμενους...

γι' αυτό..  ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

                                                                                                   (άγνωστης στο διαδίκτυο)

"Γράμμα στον παππού και τη γιαγιά από έναν Ελληνοψευτόμαγκα"

                                                                                               (Του Γιάννη Ζουγανέλη)

Παππού και γιαγιά σας ευχαριστούμε που μας αναστήσατε.

Σας ευχαριστούμε για την Ελλάδα που μας παραδώσατε.

Τη λαϊκή σοφία σας. Τη νοικυροσύνη και την οικονομία σας.

Τα παραμύθια και τα νανουρίσματα.

Τις γιορτές, τα δώρα, τα χαρτζιλίκια.

Τα δημοτικά τραγούδια. Τις καντάδες. Τα ρεμπέτικα. Τα σμυρνέικα.

Τις Αναστάσεις και την υπομονή.

Σας ευχαριστούμε που πολεμήσατε το ’12 και το ’40.

Που δουλέψατε, που εργαστήκατε, που παράξατε έργο για να υπάρξουμε.

Που μας μαγειρεύατε και τρώγαμε, που μυρίζαμε τις ομορφιές σας.

Που αρρωσταίναμε και μας θεραπεύατε.

Που μας είχατε έγνοια και μας ευχόσασταν για τα όνειρα, τις ελπίδες και το μέλλον.

Που κόψατε χρόνια από εσάς και μας τα δώσατε για να ζήσουμε, να χαρούμε, να αναπνεύσουμε τον αέρα σας, την καλοσύνη σας, την αθωότητά σας και το αγνάντεμα.

Που κληρονομήσαμε τον πολιτισμό σας. Τους ποιητές, τους ζωγράφους, τους γλύπτες και τις ψυχικές ανατάσεις.

Παππού και γιαγιά συγγνώμη που δεν τ’ αξίζαμε.

Συγγνώμη που δεν τα υπερασπιστήκαμε.

Συγγνώμη που σας προδώσαμε, που σας αρνηθήκαμε, σας φτωχύναμε.

Μας τα δώσατε όλα και τα κατασπαράξαμε. Τα καταπατήσαμε, τα μπαζώσαμε, τα σαβουρώσαμε.

Χάσαμε το δάκρυ από τα μάτια και η σκέψη είναι στείρα.

Αναστάσεις θα γίνουν με την επαναφορά των αξιών σας.

Πολλές Αναστάσεις. Για να πάρει χαμπάρι η μία την άλλη και δημιουργηθεί ξανά το φως, να ξαναγεννηθεί το φως, να αναπτύσσεται, να ζεσταίνει τις καρδιές για να χτυπούν σε ανθρώπους και όχι σε ανθρωποειδή.

Συγγνώμη που επιλέξαμε την ψευτοδημοκρατία να σας υπερασπιστεί. Και σας έκλεψε. Σας έγραψε… στην γραφειοκρατεία που εμπνεύστηκε. Σας φακέλωσε και σας ασφάλισε για να την πληρώσετε.

Για να σας τα πάρει… Να τα φάει και να σας απασφαλίσει.

Δώσατε μάχες και σας θεωρεί απόμαχους.

Σας έβαλε στο περιθώριο. Καθημερινά σας πουλάει και δεν σας αγοράζει κανείς.

Σας αφαίρεσε το λόγο, σας μούγγωσε, σας προσέβαλε. Σας αγνόησε.

Συγγνώμη γιατί δεν μορφωθήκαμε για να σας αντιληφθούμε, αλλά γίναμε μορφώματα για να σας βουλιάξουμε στη δικιά μας μπόχα.

Δεν ξέρουμε τι είναι πατρίδα, ποια είναι πατρίδα, από πού ήρθε η πατρίδα, γιατί είναι πατρίδα και ποιοι είναι πατρίδα.

Τι είναι μέλλον, τι συνέβη στο παρελθόν, σε ένα παρόν που καταστρέφουμε.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ λοιπόν στις συνειδήσεις, που καθορίζονται από καινούργιες ιδέες και όχι αναμασήματα από μυρικαστικίζοντες ψευτοπολιτικούς.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στον αδικημένο.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην επαναστατική σκέψη, που άμα γίνει έκφραση δημιουργεί σεισμικές δονήσεις στο αθεμελίωτο κατεστημένο και άμα γίνει πράξη, πέφτουν τα τείχη που προστατεύουν κλέφτες – ψεύτες –καταπατητές, γουρουνόμορφα ανθρωποειδή, τέρατα της ξενόφερτης εξουσίας, που προστατεύουν στημένη, κλεμμένη περιουσία.

Από ξεπουλήματα που θεσπίστηκαν με νόμους με την ανοχή της δικαιοσύνης, που είναι προστατευμένη και θεσμοθετημένη από ατομιστές – φασίστες – αγνώμονες, χωρίς μνήμη και χωρίς αισθήματα, ξύλινους, αντι-ερωτικούς πολιτικάντες.

Μισθοφόρους της καταστροφής της καθημερινότητάς μας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ συμβιβασμένοι συμπατριώτες, παρακολουθητές, υποταγμένοι στην ανυπαρξία, ρουσφετοζητιάνοι, που δώσατε αξία στους θωρακισμένους μερσεντοπολιτικάντηδες, που κάνουν με ιδεολογία τη μόστρα και το μπραβιλίκι.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην ανθρώπινη εικόνα και μορφή και όχι στην άμορφη εικόνα της τηλεόρασης που αντανακλά το ψέμα, το κουτσομπολιό, το εμπόριο του πόνου, την ισχυροποίηση των χωρίς ρώμη πνευμάτων και στη συνείδηση των χαλασμένων μυαλών.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στις μνήμες, που μας επαναφέρουν στη σοφία, την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση, την αποδοχή της διαφορετικότητας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε κάθε τι καινούργιο που ζει για να προσφέρει, να αλλάζει, να προοδεύει, να αγαπά.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στον εχθρό της πραγματικότητας, που είναι η αλήθεια και το φως.

Που η πραγματικότητα την αγνοεί για να χορεύει πάνω στον τάφο της, που συνεχώς τον αναστηλώνει, μην τυχόν και βγει αυτό το φως για να μην χρειάζονται Αναστάσεις.

Και έτσι οι άνθρωποι θα κοιτούν ψηλά και δεν θα ξεχνούν τα χαμηλά.

Γιατί εκεί ψηλά είναι ο ελληνικός ήλιος, που φωτίζει και πάντα υπολογίζει τα χαμηλά και όποιος τον υπερβεί, καίγεται.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ψευτόμαγκες!