"ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ"

                                           Του Σπύρου Παπαδάτου (αγωνιστή της πλατείας Συντάγματος)

Δε θα γραψω χρησιμοποιωντας την επικληση στο συναισθημα οπως κανουν πολλοι για να προκαλεσουν οικτο και συμπαθεια.
Δε θα το παιξω ηρωας λεγοντας τι εχω και τι δεν εχω κανει με σκοπο να κερδισω οπαδους.
Δε θα χρυσωσω το χαπι κανενος για να γινω συμμαχος του, γιατι πολυ απλα η υποκρισια δε με εκφραζει.
Δε θα μπω στη διαδικασια ποιος την εχει πιο μεγαλη και ποιος ειναι πιο μαγκας,γιατι πανω-κατω κατι παρεμφερες κανουν ειτε τα μικρα παιδια ειτε οι μπατσοι.
Δε θα μπω στη διαδικασια να παιξω διαδικτυακες μπουνιες με κανεναν εδω μεσα γιατι η παλαιστρα ειναι εξω απο εδω. Ειναι στους δρομους και λιγοι τους εχουν περπατησει με προσοχη.
Δε θα το παιξω αυθεντια πουθενα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι. Ενας ανθρωπος σαν ολους τους αλλους ειμαι και αν ειμαι λιγο αιρετικος και αν φαινομαι σκληρος και αποτομος, ειναι που καποιες φορες ειμαι οπαδος της σκληρης αγαπης, ετσι σφυρηλατηθηκα ετσι ξερω.
Καποιοι εχουν λογο. Μεστο, δυνατο λογο που τσακιζει κοκκαλα και πλαθει συνειδησεις. Καποιοι τον χρησιμοποιουν με γνωμονα το κοινο καλο και την ανιδιοτελεια, αυτους στο τελος συνηθως τους αναγνωριζει η ιστορια πολυ μετα, γιατι η αληθεια ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Γκρεμιζει ολοκληρα οικοδομηματα σκεψης που εχουν βασιστει σε αυτα ζωες. Η δικη σου. Η δικη μου. Σπαει τα στεγανα του χρονου και ειναι διαχρονικη, ξεπερναει τις ανθρωπινες μικροτητες που πανε να μας γινουν βιωματικες.
Καποιοι εχουν τιμη. Οχι Τιμη. Αυτη που δεν τολμω με απλα λογια να περιγραψω γιατι και εγω δεν την εχω τιμησει καποιες φορες και μουρχονται δακρυα στα ματια... Καποιοι ναι, χουν τιμη, ξεπουλιωνται για ενα αξιακο συστημα με νουμερα. Για αυτους δεν εχω να πω τιποτα.Το περασμα του χρονου απλα θα τους προσπερασει ως νουμερα. Που περασαν απο τον πλανητη.
Αλλοι εχουν λογο τιμης. Λογω τιμης. Ποιοι απο εδω ειναι ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;
Εγω ειμαι. Λογω τιμης.
Αλοιμονο σε αυτους που μαγαριζουν ετσι τη μοναδικη ισως ελπιδα αυτου του τοπου, αυτου του κοσμου, να γινουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Ποιος απο εδω νοιωθει ελευθερος;
Καποια ανθρωπακια εχουν επιλεξει το δρομο της διαφθορας, του χρηματος, του χτισιματος της δικης τους ευτυχιας πανω στη δυστυχια αλλων... Ρωταω λοιπον εσας. Ειστε ελευθεροι; Νοιωθετε ελευθεροι;
ΟΧΙ το γρηγορο αμαξι σας, οσο γρηγορα και να παει δε θα σπασει τα δεσμα σας.
Οχι μεχρι την αλλη ακρη του κοσμου να πατε διακοπες, παντα θα σερνετε τη μπαλα στο ποδι σας.
Δεν ειστε ελευθεροι και το ξερετε... και γιατι δεν ειστε; Παλι το ξερετε.
Ποσοι ξυπνατε μεσα στη νυχτα σας καταιδρωμενοι; Ποσοι νοιωθετε αυτο το κενο; Δε ξερετε τι ειναι, απλα το νοιωθετε καπου εκει, διπλα στην καρδια, ενα κενο ΝΑ ΣΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ... και βγαινετε να αγορασετε καινουργια πραγματα, αχρηστα πραγματα, που για μια μερα θα ριξουν ενα ομορφο περιτυλιγμα πανω στο κενο σας, πινετε, δουλευετε ακαταπαυστα, δουλευετε το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ - αφηνοντας στην ακρη το ΕΙΝΑΙ που ειναι αυτο που εχει σημασια... αλλα... αλλα ειναι σα να βαζετε τσιροτο σε τραυμα απο σφαιρα... Ενα τιποτα.
Ειχα και εγω αυτο το κενο... ακομα το εχω. Δε ξερω αν θα φυγει ποτε.
Αυτο που ξερω πια ειναι οτι μοναχα οι αλλοι ανθρωποι μπορουν να μου το καλυψουν.
Αυτο το εμαθα στην πλατεια. Ισως αργησα λιγο, αλλα ποιος βαζει χρονικα ορια και με τι δικαιοδοσια; Εχουμε μαθει να τηρουμε κατα γραμμα ο,τι εχουμε αφωμοιωσει απο τα πρωτα μας χρονια στον κοσμο, χωρις να τα επεξεργαζομαστε οταν ειμαστε ετοιμοι... και καποτε ειμαστε.
Απλα τα θεωρουμε δεδομενα. Εγω δεν ακολουθω δεδομενα και προτρεπω τους αλλους να κανουν το ιδιο.
Εγω γκρεμιζω καθε μερα οικοδομηματα μεσα μου και καλω τους αλλους να κανουν το ιδιο. Αυτες ειναι υπερβασεις και οσο τρομο και αν σου προκαλουν στο τελος, νοιωθεις νικητης.
Εγω το κενο μου το δειχνω στους αλλους δεν ντρεπομαι για αυτο και καλω και τους αλλους να μην βγαζουν νυχια οταν πας να ακουμπησεις το δικο τους... καποιοι εχουμε αγνους σκοπους.
Εγω δεν πιστευω σε ιδεολογιες γιατι οι ιδεολογιες βαζουν στεγανα στη σκεψη, πιστευω σε ΙΔΕΕΣ.
Μα πανω απο ολα πιστευω στους ανθρωπους και στη θεληση για αλλαγη. Μπορουμε ΓΑΜΩΤΟ.
Οσοι δε θελουν αλλαγη, μπορουν να μη συμμετεχουν, αλλα μη προσπαθουν να μας χαλασουν, γιατι ειμαστε πολλοι που θελουμε αλλαγη και αυτο ειναι προειδοποιηση.
Εγω δε θα πω αλλα 'εγω'. Ηρθε η ωρα να πουμε 'ΕΜΕΙΣ'.
Το τελευταιο 'εγω' που θα πω ειναι οτι..
ΕΓΩ εκτος απο τα παραπανω, ειμαι πολεμιστης... και αλοιμονο σε ΑΥΤΟΥΣ τους χαλαστες. Αλοιμονο.