Στον υπέροχο διάλογο του μικρού πρίγκηπα και της αλεπούς η αλεπoύ λέει:
- H ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω κότες και οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Γι' αυτό λοιπόν βαριέμαι λίγο. Αν όμως με εξημερώσεις η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θα αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού από τα άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβoμαι κάτω από την γη αλλά το δικό σου θα με τραβάει σαν μουσική έξω από την φωλιά μου. Και έπειτα... κοίτα! Βλέπεις εκεί; Τα χωράφια με το σιτάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το σιτάρι είναι για μένα άχρηστο. Τα χωράφια με το σιτάρι δεν μου θυμίζουν τίποτα. Ομως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο όταν με έχεις εξημερώσει. Το σιτάρι που είναι χρυσαφένιο θα μου θυμίζει εσένα.... και θα μ' αρέσει να ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα!
Σώπασε για λίγο η αλεπού και κοίταξε πολλή ώρα το μικρό πρίγκιπα.
- Σε παρακαλώ... ημέρωσέ με, του είπε!
- Θέλω βέβαια, της αποκρίθηκε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν με παίρνει ο καιρός. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
- Δεν γνωρίζει κανείς πράγματα που ημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τα αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους.
Αν θες φίλο, ημέρωσέ με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή, αποκρίθηκε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα κάπως μακριά μου, έτσι στο χορτάρι. Εγώ θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι που κάνουν τις παρεξηγήσεις. Αλλά κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά..."
"- Αντίο, είπε η αλεπού. Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
- Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια, ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είν' ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου, που το κάνει να 'χει τόση σημασία.
- Είν' ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου...είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
- Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται..."
Δεν φτάνει λοιπόν μόνο να εξημερώσουμε και να εξημερωθούμε (να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε) πρέπει να θυμόμαστε το πως και το γιατί αγαπήσαμε...
- H ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω κότες και οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Γι' αυτό λοιπόν βαριέμαι λίγο. Αν όμως με εξημερώσεις η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θα αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού από τα άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβoμαι κάτω από την γη αλλά το δικό σου θα με τραβάει σαν μουσική έξω από την φωλιά μου. Και έπειτα... κοίτα! Βλέπεις εκεί; Τα χωράφια με το σιτάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το σιτάρι είναι για μένα άχρηστο. Τα χωράφια με το σιτάρι δεν μου θυμίζουν τίποτα. Ομως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο όταν με έχεις εξημερώσει. Το σιτάρι που είναι χρυσαφένιο θα μου θυμίζει εσένα.... και θα μ' αρέσει να ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα!
Σώπασε για λίγο η αλεπού και κοίταξε πολλή ώρα το μικρό πρίγκιπα.
- Σε παρακαλώ... ημέρωσέ με, του είπε!
- Θέλω βέβαια, της αποκρίθηκε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν με παίρνει ο καιρός. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
- Δεν γνωρίζει κανείς πράγματα που ημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τα αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους.
Αν θες φίλο, ημέρωσέ με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή, αποκρίθηκε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα κάπως μακριά μου, έτσι στο χορτάρι. Εγώ θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι που κάνουν τις παρεξηγήσεις. Αλλά κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά..."
"- Αντίο, είπε η αλεπού. Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
- Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια, ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είν' ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου, που το κάνει να 'χει τόση σημασία.
- Είν' ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου...είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
- Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται..."
Δεν φτάνει λοιπόν μόνο να εξημερώσουμε και να εξημερωθούμε (να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε) πρέπει να θυμόμαστε το πως και το γιατί αγαπήσαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου