"Αλίμονο σε όποιον δεν προνόησε να κρύψει μικρούς ήλιους ή φεγγάρια
πανσέληνα. Οι δαγκωματιές των ανθρώπων που μπαίνουν τόσο ξεδιάντροπα
στων άλλων τις ζωές, προχωρούν στο σώμα, φτάνουν μέχρι τα παγωμένα
ημερονύχτια της μοναξιάς.
Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής. Άναψε ένα φεγγάρι και ξεγέλασέ τους. Κρύψου πίσω από τον ήλιο και θάμπωσε την περιέργειά τους.
Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ' την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε Αγαπημένου..."
Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής. Άναψε ένα φεγγάρι και ξεγέλασέ τους. Κρύψου πίσω από τον ήλιο και θάμπωσε την περιέργειά τους.
Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ' την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε Αγαπημένου..."
(περιγραφή εξωφύλλου από το βιβλίο "Τέρα Άμου" του Νίκου Διακογιάννη)
1 σχόλιο:
Απαράιτητη προυπόθεση της αποδοχής, είναι η έξοδος έως και η πλήρη άρνηση του Εγώ, πράγμα ανέφικτο διά τούς πλείστους, που προτιμούν την άνεση της προσκόλλησης τους στην βεβαιότητα του κατεστημένου ενός μονοδιάστατου Εγώ παρά στην συμπαντική αντίληψη και συνείδηση του ανθρώπου.
Ellnv @PalTalk
Δημοσίευση σχολίου