"Η αγάπη είναι αγάπη μόνον όταν προσφέρεται χωρίς προσμονή ανταλλαγμάτων. Λόγου χάρη, δε μπορείς να επιμένεις να σ' αγαπήσει κάποιος, να σου ανταποδώσει την αγάπη. Ακόμη και να το σκεφτεί κανένας αυτό, είναι αστείο. Ωστόσο υποσυνείδητα, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν. Αν αγαπάς αληθινά τότε δεν έχεις άλλη επιλογή από το να πιστεύεις, να έχεις εμπιστοσύνη και να ελπίζεις ότι η αγάπη θα σου επιστραφεί. Αλλά δεν υπάρχει καμία σιγουριά γι' αυτό, καμιά εγγύηση. Αν περιμένει κανένας ν' αγαπήσει μόνον όταν θά 'ναι σίγουρος ότι θα δεχτεί ίση αγάπη σαν αντάλλαγμα, θα περιμένει για πάντα. Στην πραγματικότητα, αν αγαπά χωρίς την παραμικρή προσδοκία πάλι στα σίγουρα θ' απογοητευτεί τελικά, γιατί δεν είναι καθόλου πιθανό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες του, έστω κι αν η αγάπη τους γι' αυτόν είναι μεγάλη.
Αγαπά κανένας επειδή το θέλει, επειδή αυτό του δίνει χαρά, επειδή ξέρει ότι η ωρίμανση και η ανακάλυψη του εαυτού του εξαρτάται από αυτό. Ξέρει ότι η μοναδική σιγουριά που έχει βρίσκεται μέσα στον εαυτό του. Αν εμπιστεύεται τον εαυτό του και πιστεύει σ' αυτόν, θα εμπιστεύεται και θα πιστεύει και στους άλλους. Θα είναι πρόθυμος ν' αποδεχτεί το καθετί που είναι ικανοί να του δώσουν, αλλά θα μπορεί και να είναι σίγουρος και να μην εξαρτιέται από τίποτα άλλο έξω από τον ίδιο τον εαυτό του."
3 σχόλια:
// "Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΘΗ!//
και πάλι 'δώ να ρωτήσω: δικό σου είναι ;
ευχαριστώ
Δες το σχόλιο στην ανάρτηση της Πέμπτης, 5 Μαΐου 2011, "ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ" (2)
"Ο κόσμος είναι ανάμνηση που αρχίζει από τη λήθη",πόσο αληθινό!!! είναι στίχος από ποίημα του Δ.Π. Παπαδίτσα, που όσο κι αν έχω ψάξει δεν έχω βρει στο διαδίκτυο. Ήταν "μότο" σε μελέτη φίλης φιλολόγου, που μου άρεσε πολύ και το υιοθέτησα επειδή έκρινα ότι μου ταιριάζει και κυρίως ως αντίδραση προς τον παρεξηγημένο ρόλο του τζιτζικιού στο μύθο του Αισώπου...
Δημοσίευση σχολίου