Τέττιξ και μύρμηκες
Ώρας δέ ποτε χειμώνος τυγχανούσης,
μύρμηκες σίτον ηλίαζον βραχέντα.
Τέττιξ δε τούτους ούτως ιδών ποιούντας,
αυτός λιμώττων και μέλλων τεθνηκέναι,
δραμών παρ' αυτούς εδωδήν επεζήτει.
Των δε φησάντων· Τω θέρει πώς ουκ έσχες,
αλλ' ερραθύμεις, και προσαιτείς αρτίως;
τέττιξ αντείπεν· Αλλ' ετερπόμην τότε,
αυλών και τέρπων όλους τους οδοιπόρους.
Οι δε αυτίκα ταύτα ακηκοότες
εμειδίασαν και προς αυτόν εβόων·
Χειμώνος ορχού, είπερ ηύλεις εν θέρει·
αλλ' εν θέρει συ τον σίτον αποτίθει
και μη λυρίζων ηδύνης οδοιπόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου